Neredeyse iki sene oldu. Dergi çıkaracaktım. Aziz dostum Alper Gencer'den şiir istedim. Gazze İçin Şiirler'i gönderdi. İki şiir. Dergi çıkmadı, şiirler bende kaldı. Alper'e “başka yerde yayınlatabilirsin” dedim, ama Alper “yok” dedi, “bunları sana hediye ediyorum; istediğin zaman, istediğin yerde, istediğin gibi kullan.” Gazze İçin Şiirler 1'i, Gazze konusunda dilimin/kalemimin tutulduğu şimdi ve burada 'kullanmak' istiyorum.

* * *

yeşil, yemyeşil bayırlardan tükene tükene

ümide yaklaştıkça sivrilen kahırları gösteren

düştükçe bayındır, yürüdükçe korkulu

kan be kan kıvrılan yolların sonu, son umudu

berrak gözyaşlarıyla yıkanmış tertemiz bir Gazze sabahı…

gecenin müminlere çaldığı sonatları bilirim

kelepçeli sabık bir hüzün tınlatır karanlığı

ve sonra korkunun tanıdık sözlere sığındığı sığınak

kederi öfkesine bastırıp sabrı tütünle bileyen bazı güzel adamlar

Gazze'de hep böyle bir sabahın rüyasındadırlar

kuşlarsa, inadına Gazze semalarını

toz tutmuş yüreklere doğru vururlar

ortak etmek içindir bulutları da

çığlıkları giyindiren, ölümleri giyindiren ve dahi öteki sevdaları da

kuşlar kılar müşterek, mahzenlerden yıldızlara dek uzanan ezanlara

ve çiçekler orada, inadına boy verir yüreklerin karaltısına

geçtim geçilmenin icbar olduğu yasları ağıtları, geçtim bir çırpıda

durulacak zamanın olmadığını ben Gazze'den öğrendim ve geçtim

sabırla dolacağım an içindir benim sabırsızlığım

ve şükürle dolacağım an için şükrederim

geçen, eksilen ömre dönüp bakacak kadar vakit bulursam

Gazze'de bir çocuğu yalnızca bir dakika

anlasın, duysun, hissetsin diye dünya

ümitle dua ederim

ALPER GENCER