Önce dilimizi bozdu o çocuklar...
“Olanak” buldukları ve sevindikleri gün hiç hatırımdan çıkmaz.
Sonra “yanıt” vermeye başladılar...
Biz soru sorduk, cevap istedik, onlar kabzımal edasıyla: “Bizde cevap yok, alırsanız yanıt vereceğiz” dediler...
Bir ülkenin dili bozulmadan dininin bozulmayacağına, dini bozulmuş ülkenin yok olacağına inanmışlardı...
“Sorun” ettiler her şeyimizi...
Açlığa ‘sorun’ ve tokluğa ‘sorunsal’ ilave ettiler... İtirazlar baş gösterince “hukuksal olanaklar” buluverdiler...
Baksanıza, şerefli hiç kimse göremiyoruz... Halbuki etraf “onursal” dolu...
İçki aleminde bardakları kaldırırken “onura” demediler, “şerefe” diyerek halt ettiler...
O günlerde şu dörtlüğü yazmıştım:
Şerefe kalkan bardaklar
Şeref vermez şerefsize.
Bre ayyaş dangalaklar
Lazım değil şeref size..
Anlamadılar galiba... Anlasalar da verecekleri “yanıt” tükenmişti herhalde...
Dini meselelere “dinsel sorun”, Türk’e ait olana ise “Türki” kuyruğu taktılar...
Kovdukları fikrimizin yerine “düşünsel” hıyarı ektiler... Erik içinden araklama bir “içerik” soktular lügatimize ki muhtevayı kaybettik...
Şimdi toplandılar ve Ermenilerden özür dileme semahına başladılar...
Dilesinler, zararı yok... Amma canü gönülden çağırdıkları gibi, Maraş işgale uğrayınca işgalcilerle bir olan, Müslüman Türk’ü arkadan vuran Hınçakyan, Taşnakyan mensupları da bizden özür dileyecekler mi?
Asla dilemezler özrü... Çünkü bilerek işlediler ne işledilerse... Türk devleti zayıflayınca “Büyük Ermenistan” kurma hayalleri yükselmişti...
CHP’nin ‘Sokma akıllı’ milletvekili Canan Arıtman niye özür imzacılarının eski kimliklerini araştırmaz? Araştırınca altından Sosyaldemokrat yüzler çıkacağından mı korkuyor?
Ya da Yahudiperest masonlar çıkması mı engelliyor kendisini?
Her ikisi de mümkün...
Sahi, daha dün, “Hepimiz Ermeniyiz” pankartı açanlar bugün “özür dilemeci” olmadılar mı?
Yani herkes zamanı gelince, tıpkı yılanın eğri/büğrü yol alırken gireceği deliğin önüne gelince dosdoğru olması gibi meşrebinin iktizasını mı yapacak?
Mutlaka öyle...
Dört yönden sıkıştırıyorlar Türkiye’yi...
Maalesef Türk kimlikleriyle...
Türk etine aş eren Türk ve İslâm düşmanlıkları zirve yapmış çok kişi, etrafı velveleye veriyor...
“Ermenilerden özür dileyelim...”
Serbestsiniz, dilediğiniz kadar özür dileyin... Ahmak-enayi Türk bulunca onları da kuyruğunuza takın ve gidebildiğiniz yere kadar gidin...
Diyeceksiniz ki: “Kürtlere ne oluyor?”..
Dinini ve soyunu bilen Kürtlere hiçbir şey olduğu yoktur... Korku belası dağlara kaçarak iğreti bir “Kürt kimliğine bürünenler” işte şu günlerde eski hallerine sahip çıkma telaşındalar...
Yılanlar zannediyorlar ki deliğin önüne yaklaştık, bundan böyle bize kimse zarar veremez... Zarar vereceklere Avrupa müdahale eder...
Geçin o ahmaklık umutlarını...
Bu millet, yani Allah’ını bilen millet, Kürdüyle/Türküyle geleceğimizin kuyusunu kazanları öğrenmeye başladı... Elbette yatıp bekleyecek değiller...
Maraş’ta, Antep’te, Urfa’da ne yaptılarsa aynısını yapacaklarına dair umutlar yeşermektedir...
Herkes ayağını denk alsın...
Köklü bir milleti üç paralık emellere peşkeş çektirenler de, çekenler de hesaba hazır olmalılar...
Haberiniz olsun!..


O çocuklar hâlâ görev başındalar
O çocuklar daha seksen yaşındalar
O çocuklar dört mevsimin kırağısı
O çocuklar hep konuşur, karşındalar.