27 yaşında bir işçiyim. Yoksul bir ailede büyüdüm ve liseden sonra eğitimime devam edemedim. Daha sonra bir fabrikada işçi olarak işe başladım. Aslında işimi sevmiştim. Okula karşı içimde her zaman bir ukde vardı, bunu giderebilmek için de çok çok kitap okudum. Şimdi, burada kazandığım parayla aileme bakıyordum. Ama iki yıl önce müdürümüz değişti ve yeni gelen müdürle hiç anlaşamadım. Sadece ben değil, hiç birimiz anlaşamıyorduk. Bir kaç kere şikayet ettik ama yine kaybeden biz olduk. Benimle beraber müdürle iyi anlaşamayan dört kişi işten çıkarıldık. Tabii ki, işten çıkarırken farklı gerekçeler ortaya koydular. Dört aydan beri işsizim, bu süreçte iş görüşmelerine gittim, birkaç günlük deneme aşamasından da geçtim ama olmadı. Şimdilerde biraz güvensizim, sanki dünyanın en beceriksiz insanı benmişim gibi geliyor. İyi bir iş bulup toparlanmak istiyorum. Bana neler tavsiye edersiniz?

İlhan Gümüş
Azminizi kaybetmeyin
İnsanın işini kaybetmesi ya da bulunduğu mekândan, sevdiği kişilerden uzak kalması bir yoksunluk duygusunu ya da burukluğu beraberinde getirebilir. Özellikle işini kaybeden kişiler başaramama, yetersiz kalma duygusuna kapılabilirler. Sizin yaşadığınız durum da böyle bir şey olabilir. Bu doğaldır, çünkü, her insan sevmek, sevilmek, çalışmak ve başarmak ister.

Bunlardan biri eksildiğinde kişi kayıp duygusuna kapılabilir ve bu anlamda hayatında çeşitli aksamalar meydana gelebilir. Bütün bunlar bir noktaya kadar doğal kabul edilir, Ancak kayıp karşısında yaşanan tıravma birkaç ayı geçmişse destek ihtiyacı doğabilir.

Kardeşim size tavsiyem yaşadığınız kayıpla ilgili algınızı değiştirme ve yeniden yapılandırma noktasında çalışmalar yapmanızdır. Yani, " işimi kaybettim, ya bir daha iş bulamazsam, parasız kalırsam..." yerine, " yeni bir iş arayabilirim, kendimi geliştirebilirim, belki de bundan sonra her şey daha iyi olabilir" diye düşünebilir algılarınızı bu şekilde değiştirebilirsiniz.

Ayrıca, size yeni bir iş aramanızı bunun için bir çizelge hazırlayarak nereden hangi işe ulaşabileceğinizi tespit etmenizi tavsiye ederim. Umarım her şey daha iyi olur.

Öğretmen önemliymiş
* İlkokul ikinci sınıfa giden bir kızım var. Birinci sınıfa başladığında çok heyecanlıydı, sabahları okula giderken büyük bir şevkle kalkıyor ve evden çıkıyordu. Aslında kızımın okulu bu kadar sevmesinin nedeni öğretmenini çok sevmesi ve ona yürekten inanmasıydı.

Öğretmen Hanım, çocuklara karşı çok şefkatli biriydi ve onlara bir anne gibi sevecen davranıyordu.

Bu yıl kızım ikinci sınıf ve öğretmeni okuldan ayrıldı. Yerine gelen öğretmen biraz sert mizaçlı olduğundan kızım çok korkuyor. Her sabah okula giderken panik içinde kalıyor ve öğretmenin kendisine kızacağını sanıyor. Bu durum bir zaman sonra onu okuldan soğutmaya başladı. Artık kızım derslere pek önem vermiyor, okula gitmek dahi istemiyor, sabahları " bu gün gitmesem olmaz mı? Diyerek ağlıyor. Ona nasıl yardımcı olabilirim?

Aydan Güldiker
Öğretmenle konuşun
Çocuğun okula ve dolayısıyla eğitime karşı ilgi ve merakının gelişmesi açısından öğretmenin yaklaşımı önemlidir. Çocuk öğretmenden elde ettiği sıcak sevgi ve ilgiyle okulu sevecek, öğrenmeye karşı ilgi duyacak ve bir bütün olarak öğretmeni modelleyecektir. Bu doğal sürecin sağlanması için öğretmene sorumluluklar düşmektedir. Öğretmen, öğrenciyle ilişkilerinde, sevgi ve saygı çerçevesinde hareket etmeli, çocuğa güven vermeli ve bu noktada dengeyi sağlamalıdır.

Böyle bir iletişim tarzı, öğretmenin disiplin kurallarını dikkate almadığını göstermez. Aksine, gerektiği yerde kurallar koyarken, gerektiği yerde de hoşgörülü olmayı gerektirir. Bunun için, öğretmen çocukla kurduğu ilişkilerinde disiplini sağlamalı ama aynı zamanda çocuklara güven vermelidir. Çocuk her hangi bir şey sormak istediğinde öğretmenin kendisine bağırmayacağını, tepki vermeyeceğini, sorduğu soruyu ciddiye alacağını ve kendisine yardımcı olacağını bilmelidir.

Anladığıma göre çocuğunuzun, öğretmenle ilişkilerindeki güven ilişkisi bozulmuş ve çocuk öğretmene karşı bir korku geliştirmeye başlamış. Size, çocuğun yaşadığı bu durumu öğretmenle görüşmenizi ve okulun rehber öğretmenini de devreye sokarak bu sorunu çözmenizi tavsiye ederim. Aynı zaman da kızınızla zaman zaman konuşarak duygusal boşalım sağlayabilir ona pozitif geribildirimler verebilirsiniz.