50 yaşında emekli bir memurum. Çalıştığım için oğlumdan başka bir çocuğumun daha olmasını istemedim ve bütün sevgimi, ilgimi ona verdim. Oğlum başarılı bir öğrenci olarak eğitimini tamamladı ve mühendis oldu. Şimdi yirmi yedi yaşında... Ama sürekli bir kuşku hali var. İnsanları sevmiyor, herkesin kendisine kötülük yapabileceğini düşünüyor... O yüzden de evlenemiyor. Bütün kadınların kendisini sömüreceğini ve zarar vereceğine inanıyor ve kimseye güvenmiyor. Arkadaşı olmadığından, işten geliyor ve kendini eve kapatıyor. İş hayatında da uyumsuz, patronun kendisini kullandığını ve hakkını vermediğini düşünüyor. Ben kendim sevgi dolu bir insanım ne yaptım da oğlum bu hale geldi diye düşünüyorum. Geçen yıl psikiyatriste götürdüm, paranoid kişilik bozukluğu üzerinde durdular ve tedaviye devam etmesi gerektiğini söylediler. Ama tedaviyi bıraktı ve yine eski haline geldi. Onun için ne yapabilirim?

Selvinaz Ceylan

Onu ikna edin
Paranoid bozukluk durumlarında, kişi çevresine karşı sürekli bir kuşku içindedir. Bunun altında güvensizlik vardır, kişi başkalarına güvenmez ve kendisine zarar verecekleri konusunda şüphe duyar.

Böyle bir sorunla birlikte yaşayan kimseler kendilerini mükemmel ve mantıklı gördüklerinden çözüme gitmekte zorlanırlar hatta istemezler.

Kendilerinin dürüst diğer insanlardan farklı ve her zaman haklı olduklarını düşünürler ve buna inanırlar. İnsanlara güvenmediklerinden ve onlara karşı sürekli kuşku beslediklerinden genellikle yalnızdırlar. İnsanların kendilerine kötülük yapacağından korktukları için de bu yalnızlıklarını sürdürürler.

Size oğlunuzu daha önceden yaptığınız gibi yine bir psikiyatriste götürmenizi ve destek almasını sağlamanızı tavsiye ederim.

Onu ikna etmekte zorlanabilirsiniz, bunun için uygun bir dille konuşup, sadece ona yardımcı olmak istediğinizi, kendisini sevdiğinizi izah edebilirsiniz ama hastalık vurgusu yapmayın...

Ayrıca onunla ilişkilerinizde sevgi ve güven vermeye çalışın ve güvendiğinizi, inandığınızı hissettirmeye çalışın.

Eleştirmeyin, yaşadığı sorunlara vurgu yapmayın, onunla işbirliği yapmaya duygularını paylaşmaya çalışın.

Vicdan azabı çekiyorum
3 çocuk babasıyım. İki oğlumu da çok seviyorum ama kızımın yeri başka. Onu küçüklüğünden beri farklı sevdim ve farklı güvendim... O da beni kırmaz, bir dediğimi iki etmezdi. Ama bütün bu hayallerim beş sene önce yıkıldı. O zamanlar kızım yirmi yaşındaydı ve hiç istemediğimiz birini sevdi. Biz onun bu tercihini onaylamadık, o da bizi ezip geçti bu kişiyle evlendi. Ama anlaşamadı, üç yıl sonra geri geldi. Aslında geç de olsa beni anladı ama ben ona eskisi gibi davranamıyorum. Şimdi bizimle kalıyor ve eski günleri hatırlamak bile istemiyor. İç dünyamda onu hiçbir zaman af edemiyorum. Yüzüne her baktığımda öfkeyle doluyorum ve yüzden başımı eğiyorum. Lütfen bana bir şeyler söyleyin. Bu öfkeyi nasıl yenebilirim, onu nasıl af edebilirim? Böyle bir durumda affetmek aptallık olmaz mı? Ben onun için neler yaptım, nelere katlandım ama o beni çiğneyip geçti... Gerçi beni anladı ama geçmişte yaşananlar zihnimi karıştırıyor, bana neler tavsiye edersiniz? Şahin Gündüz

Affetmek büyüklüktür
İnsanlar sevdiklerinden daha çok şeyler beklerler ve beklentilerine ulaşamadıklarında büyük bir düş kırıklığı yaşayabilirler. İfadelerinizden anladığıma göre kızınızın onaylamadığınız bir evlilik yapması ve daha sonra da bu evliliğini bitirmesi onunla olan ilişkilerinizi etkilemiş ve duygularınızla mantığınız arasında kalmışsınız. Ama ben yine onu evinize alarak sahip çıktığınız için size teşekkür ederim. Çocuklarımız hata yapabilirler ama biz anne babalar onları af eder yine kucaklarız.

Sizi anlayabiliyorum, kızınızın yaşadığı olay bir baba olarak sizi üzmüş ve ona karşı hem kırgın hem de öfkelisiniz. Ama yine de affedebilirsiniz... İnanın kızınız da da yaşadığı bu talihsiz olaydan sonra zor günler geçirmiştir ve sizi üzdüğü için büyük pişmanlık duymuştur. Bizler çocuklarımızın mutluluğunu her şeyin önünde tutar ve onlar için her şeyin en iyisini isteriz ve bunun için dua ederiz. Ama çocuklarımız bazen kendilerine zarar verebilecek seçimler yapabiliyorlar. İnsanız, hepimiz hata yapabiliriz. Size kızınızı affetmenizi ve geçmişin içinden çıkarak bundan sonra daha huzurlu, daha mutlu bir hayat sürebilmek için yeni çözüm arayışları üzerinde yoğunlaşmanızı tavsiye ederim.

Affetmek ilk etapta zor gelebilir ama bundan elde edeceğiniz faydaları düşündüğünüzde hiç te zorlanmayacağınıza inanıyorum. Çünkü affedip mükafatı Allah'tan beklediğinizde bunun ne kadar da güzel bir davranış olduğunu hissedeceksiniz.

Ayrıca kızınızla ilişkileriniz daha iyiye gidecek ve bu da ile içindeki mutluluğunuza katkı sağlayacaktır. Bundan sonra da gelecekle ilgili hayaller kurmanız daha kolay olacaktır, buna inanıyorum.