Yazının başlığı, önceki gün Habervaktim haber sitesindeydi. “Saylan’ın imamı CHP rozeti taktı” deniliyordu. Harika bir başlıktı, İhsan Özkes’i ancak böyle bir başlık tarif edebilirdi. Tebrikler, teşekkürler.
Safını belirlediği için bir tebrik ve teşekkür de İhsan Özkes’e göndermek lazım. İnandığı yolda azim ve gayretle yürüyerek, DSP ile CHP arasında gel gitler yaşasa da her iki partiden başka bir partiye geçmediği için ayrıca kendi çapında onurlu (!) iş yapmıştır.
Gerçi İhsan Özkes safını belirtmemiş olsaydı da bir kayıp yoktu. Çünkü kendisini tanıyan aklıselim insanlar olsun, birlikte çalıştığı diğer din görevlileri olsun, CHP’nin dinle ve Müslümanlarla barışık olmadığını bilen tanıdıkları olsun, onun bu hal ve tavrından dolayı saflarını onlar belirlemiş ve “Tak sepeti koluna, herkes kendi yoluna” demişlerdir.
Yukarıdan aşağıya doğru bir çizgi çizenlerin dahi cezalandırdığı CHP’li yıllardan geçti bu ülke. Evet, yukarıdan aşağıya doğru çizgi çizen insanlar; “Sen elif çiziyorsun” diye süründürülmüştür. “Allah bilir” diyen köylü, resmi makamlardan kovulmuştur. İşte eski bir müftü olan İhsan Özkes, böyle bir partiye girerek safını belirtmiştir.
Bu durumda kınanacak ve ayıplanacak bir şey yoktur. Ben de kınadığım ve ayıpladığım için yazıyor değilim. Bakarsınız, Önder Sav gibi nesli tükenmiş Peygamber nefretçilerine faydalı olamazsa da belki genç yaştakilerin küfretmesini engelleyebilir. Tabii zamanla kendisi de Önder Sav ve benzerlerine uyum sağlayıp küfretmeye başlamazsa.
Mesela İhsan Özkes eski bir müftü olarak CHP’nin İstanbul’da kapattığı, ahır yaptığı, artistlere soyunma odası olarak verdiği, samanlık olarak kullandırttığı, tekstil deposu haline getirttiği, gazino olarak kiraya verdirttiği camilerin şöyle bir şeceresini çıkarıp, CHP zihniyetinin ülkemize ve milletimize yaptığı hizmetleri anlatarak safına adam çekebilir.
İlgili şahıs, Beyoğlu’nda epey müftülük yapmıştır. Ayrıca emlakçılıktan da iyi anlar. İkinci meslek haline getirdiği emlakçılık bu işler için uygun bir alandır. Sadece Beyoğlu Tepebaşı’ndaki caminin Ermeni kızlarına nasıl soyunma odası haline getirildiğini araştırabilir. Eğer bilmiyorsa, insanlık ölmedi ya, biraz ipucu verebilirim.
İsmet İnönü Pera Palas Oteli’nde toplantı yapmaktadır. Toplantı sürerken, yakınındaki camiden ezan işitilir. İnönü sağırlığına rağmen, ezandan çok rahatsız olur ve “Susturun şunu” diye emreder. Adamları hemen gider ve ezanı sustururlar. İnönü bununla yetinmez. Caminin Pera Palas’taki şarkıcılar için soyunma odası olarak kullanılmasını sağlar. Tarihi vesikalar böyle söylüyor. Eğer yalan ve yanlışsa, eh artık CHP’nin de bir dinden diyanetten anlayan adamı var. Gidip araştırabilir, üstelik Beyoğlu’nu da çok iyi bilmektedir. Artık tarih de yalan veya yanlış söylüyorsa düzeltmek boynumuza borçtur. Rozet takmak önemli değil, hizmet önemlidir.
Yine mesela İsmet İnönü veya CHP zihniyetinden en çok etkilenen şehirlerimizden biri de Çorum’dur. E. Müftü de Çorumludur. Ayrıca Çorum’un İskilip ilçesi, cennetmekân İskilipli Atıf Hoca’nın da memleketidir. Bir Çorumlu olarak bu İslam âlimini herhalde biliyor ve tanıyordur. “İskilipli Atıf Hoca’yı idam edenler niye idam etmişler ve nasıl idam etmişlerdir?” Bu konuda da hem CHP’lileri hem de kamuoyunu aydınlatabilir.
Bir ipucu daha vereyim. Allah rahmet eylesin, İskilipli Atıf Hoca’nın idam hükmünde şöyle yazılıdır: “Sanığın idamına, şahitlerin bilahare dinlenmesine.” İskilipli Atıf Hoca’yı idama götüren kanun, Atıf Hoca şapka risalesini yazdıktan dört yıl sonra çıkmıştır. Kanun çıkmadan dört yıl önce “Sen niye böyle yazı yazdın” diye asılmıştır.
İskilipli Atıf Hoca idam kararı verilmeden bir gün önce sabaha karşı savunmasını hazırlar ve son uykusunu uyumak üzere yatağına uzanır. Rüyasında Peygamber Efendimiz (s.a.v.)’i görür. Efendimiz’in; “Bize gelmek istemiyor musun Atıf Hoca” ikazıyla uyanır ve “Estağfirullah Ya Rasulallah, nasıl gelmek istemem” diyerek hemen savunmasını yırtıp, kararın uygulanmasını büyük bir sevinçle beklemeye başlar.
İhsan Özkes’e şimdilik bu kadar yardım yeter. CHP’nin tarihi, Müslüman bir halka ve Müslüman bir ülkeye yaptıkları eziyetlerle doludur. Daha bugünlere gelmedik. Yeri geldiğinde bugünleri de hatırlatırız.