25 yaşında bir genç kızım. Bir anaokulunda yardımcı öğretmen olarak çalışıyorum. İşimi seviyorum ve öğretmenliği de isteyerek seçtim. Ama arkadaşlık kurmakta ve insanlarla anlaşmakta zorluk çekiyorum. Kimseyle anlaşamıyorum. Gittiğim yerde ya da bulunduğum mekanda insanlarla tanışıyorum ama mutlaka bir kusur bulup onları kendimden uzaklaştırıyorum. En yakın arkadaşlarımda dahi kusur buluyorum ve bunu onların yüzüne söylüyorum onlar da benden uzaklaşıyor. Şimdiye kadar samimi olduğum hiç arkadaşım olmadı. İnsanların çok kötü niyetli ve bencil olduklarını düşünüyorum. Arkadaşlarımla biraz sohbet edince ya yalanlarını yakalıyorum ya da hiç beklemediğim tavırlarıyla karşılaşıyorum. Annem kusursuz dost olmaz diyor ama ben iyi arkadaşlar, iyi dostlarla görüşmek istiyorum ve bulamıyorum. Annem dindar bir kadındır, bana bu davranışımın dini boyutlarını da anlatıyor ama ben kendimi değiştiremiyorum. Bu konuda tavsiyelerinizi bekliyorum. M. Çelikbaş

Kusursuz dost var mı?
Karşımızdaki kişiyle kurduğumuz ilişkilerimizde düşünce ve davranışlarımız kendimize ait bakış açımızın bir ürünüdür. Aynı şekilde karşımızdaki kişinin de tutum ve davranışları onun kendine has bakış açısıyla ilgilidir. Dolayısıyla her insanın kendine özgü kendi kişisel yapısına uygun bir hayat görüşü vardır ve bu bizim bakış açımızla örtüşebilir ya da çatışabilir. Burada önemli olan, karşımızdaki kişiyi, kendi içinde değerlendirerek onu olduğu gibi kabul edebilmemizdir...

İfadenizden anladığıma göre yakınınızdaki insanları eleştirerek kendinizden uzaklaştırıyorsunuz. Bu davranışınızın sizi götürdüğü alan ise ister istemez yalnızlık ve mutsuzluk oluyor... Bu konuda kendinizi biraz analiz edebilirsiniz. Acaba insanları bu kadar fazla eleştirmeniz hangi düşüncenizin ürünü olabilir? Bu tür davranışların arka planında " bütün insanlardan daha zeki ve yetenekliyim, ya da aslında çok yetersizim" tarzında kalıp bir düşünce prototipi bulunabiliyor. Siz de kendinizi tanımlayarak buradaki uzaklaşma isteğinizin nedenini anlamaya ve bunu değiştirmeye çalışın. Ne olursa olsun, size bu davranışınızın sonucunu, sizi götürdüğü yalnızlığı görmenizi ve kavşaktan kurtulmanızı tavsiye ederim. Her şeyden önce, insanlardan kopuyor ve yalnız kalıyorsunuz, kimseyle arkadaşlık kuramıyorsunuz. Yukarıda da belirttiğimiz gibi, arkadaşlarınızı olduğu gibi kabul edip onlarla olumlu ilişkiler kurmaya çalışın... Ayrıca size küçük bir ödev vermek isterim... İnsanlarla ilişkilerinizde onların olumlu taraflarına odaklanın ve bunu onlara ifade edin... Bu davranışınızın sonucunda ilişkilerinizi yavaş yavaş değişecektir...

Kendini gerçekleştiren kehanet
Belki inanmayacaksınız ama ben bir şeylerin başıma geleceğini hissediyorum, bu benim başıma gelecek diyorum ve aynen de dediğim şey başıma geliyor. Birkaç aydan beri, eşimi dinledikçe ona "seni işten çıkaracaklar biz maddi sorunlar yaşayacağız" demeye başlamıştım. Bir ay önce eşim işten çıktı. Arkadaşım "sen olumsuz düşündüğün için kendini de bu şekilde yönlendiriyorsun" diyor ama hayatımda o kadar çok olumsuzluklar var ki, ben de artık bundan sonra iyi bir şey yaşayamayacağıma inanmaya başladım. On yaşındaki oğlumun dersleri çok kötü, eşim işten çıkarıldı, annemle babam boşandılar, kayınpederimin borcunu ödemek için evimizi sattık... Daha neler neler... Ama yine de ben iyi şeyler düşünmek istiyorum başıma ne gelirse gelsin hayallerimde pozitif olmak istiyorum. Bu konuda bana tavsiyelerde bulunursanız büyük destek vermiş olacaksınız. L. Altınyürek

Hayatta iyi şeyler de var
Kendini gerçekleştiren kehanet bir yerde kişinin başına gelmesi muhtemel olaylar üzerinde kurgular yapması ve olayların zaman içinde kişinin başına gelmesi olarak bilinir. Böyle durumlarda olaylar kişinin beklediği ve başına gelmesinden korktuğu gibi gerçekleştiğinde tereddütsüz " zaten ben demiştim, benim yüzüm hiç gülmeyecek" türünden yorumlar başlar. Hayata olumsuz tarafından bakan ve sürekli olası kehanetlerde bulunan kişiler öteden beri her şeyin kötü gideceğini, başlarını her zaman olumsuz bir şeylerin gelebileceğini düşünürler. Bunun için hazır söylemleri bile vardır. " Zaten ben doğuştan şansız biriyim, nerede bir sıkıntı var beni bulur..." türünden düşünceler geliştirirler hayatın güzel taraflarını görmekten kaçınırlar. İfadelerinizden anladığıma göre sizin hayatınızda da her insanda olduğu gibi olumlu ve olumsuz olaylar gerçekleşiyor. Kime sorsanız yukarıda ifade ettiğiniz türden sıkıntılar yaşamışlardır... Hayatın kendisi de böyledir iyi şeyler de yaşarız beklemediğimiz istemediğimiz şeyler de başımıza gelebilir. Size hayatı ve olayları iki boyutuyla kabullenmenizi ve iyi şeylerin olabileceğini de görmenizi ve algı mekanizmalarınızı bu şekilde değiştirmenizi tavsiye ederim. Ayrıca, gelecekle ilgili kaygılar peşinde koşmaktan ve geçmişin keşkeleriyle vakit harcamaktan kaçının. Bunun yerine, yaşadığınız anın durumuyla ilgilenin ve siz insan olarak sorumluluklarınızı yerine getirmeye çalışın gerisini Allah'a bırakın... Fakat dualarınızda iyi şeyler isteyebilir ve hayırlı bir hayat dileyebilirsiniz.