Ortalama 70 yıllık dünya hayatı için “İstikbalimizi kurtarmak!” deyip iyi bir meslek kazanmaya çalışırız. Bunun için kimimiz;

- Sadece üniversiteye girebilmek için (bitirdikten sonra iş bulup-bulamayacağımız da garanti değildir) 3-5 sene dershanelere devam eder.

- 17-20 yıl (ilkokuldan üniversiteye kadar) okur.

- Ayrıca, bir yıl ile, dört beş yıl arasında değişen ihtisas, uzmanlaşmaya gider.

- Kimi, 1-3 sene süren kurslardan belge veya sertifika alır.

- Kimimiz kendisini senelerce zenaata veya san'ata verir.

Çırak, kalfa ve ustalar, çıraklık ve meslek eğitiminden geçerek diploma, sertifika veya bunların yerine geçen belgeler alır. Yurt içinde en az 3 yıllık eğitimden sonra “Çıraklık Okulu Diploması” sahiplerine doğrudan kalfalık belgesi verilir. Bunlardan, mezuniyetlerinden sonra en az 5 yıl mesleklerinde çalışanlar ustalık imtihanlarına girer. Lisans seviyesinde meslekî ve teknik eğitim görenler ile meslek lisesi mezunu olup mesleği ile ilgili ön lisans eğitimi yapanlara doğrudan iş yeri açma belgesi verilir.

Üstelik üniversiteyi bitirmek de yetmiyor. Tekrar KPS’lere giriliyor.

Diğer taraftan, bir meslek edindirmek için, halk eğitim merkezleri, bırakın temel meslekleri, “Avcılık, Aerobik, enstrüman (bağlama, saz, gitar, keman, ud ve vb.), satranç, Türk halk oyunları, garson yetiştirme, vs” gibi bin civarında sahada kurs veriyor.

Şimdi bu pencereden evliliğe bakalım...

Evlilik, hayatımızın en önemli dönüm noktası, karar ve faaliyetlerinden biridir. Aile yuvasının huzur ve mutluluğu, hatta sonsuz mutluluk, isabetli bir evliliğe bağlı. Ve üstelik evlilik, geçici istikbal değil, gerçek sonsuz istikbalin mutluluğuyla da ilgili.

Kimi zaman sorarız, “Annen veya eşinin mesleği nedir?” Verdikleri cevap: “Ev hanımı” şeklindedir. Demek ev hanımlığı, muhteşem bir meslektir. Müdir-i dâhilî mesleği. Aslında evli erkekler için de ikinci bir meslek olmalı. “Babanın, eşinin mesleği nedir?” sorusuna, “Ev babalığı, ev beyliği!” de denmeli.

Şimdi vurucu soruyu soralım: Acaba, ev hanımı (dahilî müdür) veya ev beyliği (vekil-i hâric) mesleğini edinmek; aile yuvası kurmak için ne kadar okumalı? Kaç sene kursa gitmeli?

Aslında aile, aynı zamanda bir “Evlilik ve Aile Okulu”dur. Bir çocuk, evlenene kadar burada evlilik ve aile derslerini alır, rolünü öğrenir. Ne var ki, aile, televizyon izleme, okumama hastalığı ve bilgi eksikliği yüzünden bu fonksiyonunu büyük çapta yitirmiş. Daha doğrusu, Tanzimat’tan bu yana, aile değerlerindeki aşınma, Cumhuriyetten sonra, başta yazının yasaklanması, din ve kültür değerlerindeki devrimler; bu fonksiyonunu dumura uğratmış.

Bu kültür erozyonu, ailenin fonksiyonlarını aldı, “Tek tip, tek kalıp insan yetiştirmek için” okullara verdi. Okullar da çocuklarımızı yetiştirmiyor! Baksanıza, senelerce okula gönderdiğimiz halde, üniversiteye girebilmeleri için bile ne kadar masraf yapıyoruz; imtihanlardan geçiriyoruz!

Şu halde gençleri, dünya ve sonsuz hayata hazırlamak için, “Aile ve Evlilik Okulu” veya kursları açmalıyız.

Onlara diploma veya yerine geçecek belge veya sertifika vermeli. Trafik kurallarını öğrenmeyene ehliyet verilmiyor. Rüşvetle alınan ehliyetler, yolları kan gölüne çeviriyor! Ya aile yönetimini bilmeyen, evlilik okulundan diploma, sertifika almayanlar hangi kazalara sebep oluyor; bilânçosunu hangi hesap ve istatistik uzmanları çıkarabilir?