Yollara çıkanlar bilir, kamyonların, otobüslerin ve diğer araçların arkalarında, önlerinde “Maşallah”, “Allah korusun”, “Ya Allah”, “Bismillahirrahmanirrahim” gibi benzeri dualar yazar.
İnanılır ve doğrudur ki bu tür dualar, kem gözlerden, kazadan beladan insanları korur ve kollar. Müslümanlık inancında “yer gök dua iledir” diye de bir inanç vardır ve her Müslüman, bu inancını muhafaza eder.
Minarelerden, ezanlardan, camilerden, Kur’an kurslarından, mescitlerden rahatsız olan belli azınlıklar, bir zamanlar işi öyle ileri götürmüşlerdi ki, kamyon ve diğer taşıma araçlarındaki yazılara kadar kafayı takmışlardı. Şükür ki, halkımız hepsinin dersini verdi.
Kamyonlardaki yazılara bile kafayı takan bir insanın ruh halinin sağlıklı olduğunu düşünmek ve inanmak, elbette ruh sağlığı yerinde olanlar için mümkün değildir. Böyle bir anlayışı destekleyen kişi ve kişilerin de ruh sağlığının yerinde olması düşünülemez.
Halkımızın dini ve milli değerlerine ters yayın yapan ve şirretlikleri sayesinde, yıllarca gizli veya açıktan devletin kaymağını yiyen, şimdilerde devleti sömüremediği için iktidara ve iktidarı destekleyen herkese ateş püsküren ve çok küçük bir azınlığın okuduğu gazetede, 28 Şubat sürecinin meşhur isimlerinden ve “Türklerin dini Şamanizmdir” diyen bir şahıs, yazı yazmış ve milletimize olmadık hakaretler savurmuş.
Allah’a şükür ki, halkımız aklıselim olduğundan ve öyle her gürültüye, patırtıya kulak asmadığından, bu insanlar da rahat rahat sövebilmekte, hakaret edebilmektedir. Devlet görevinde bulunduğu dönemlerde de aynı hezeyanlarda bulunan malum şahsa, o günlerde yine kimse bir şey dememiştir. Daha doğrusu demeye tenezzül etmemiştir.
Milletimiz devletine sahip çıkmanın onuru ve gururu içerisinde böyle hezeyanlara kapılarak; kargaşaya, kaosa, kardeş kavgasına meydan vermeyecek kadar sağduyu sahibidir. Ayrıca ilgili şahıs ve yazdığı gazete de halkımızca malumdur.
Şimdi bu şahısla ilgili anlatılan ilginç bir hatırayı paylaşmak istiyorum. Bir kere sık sık şunu söylermiş. “Besmeleyle işe başlayan herkes, benim için potansiyel suçludur.” Aslına bakarsanız dehşet bir ifade ama söyleyenin kimliği ve kişiliği ortada olunca normal sayılmalı.
İşbaşında olduğu günlerin birinde, emri altında bulunanların mutfağı için bir kamyonla erzak gelir. Kamyonun içeri girip, erzağı bırakması lazımdır. öyle bir iki kasa değil, epeyce bir yiyecek içecek malzemesi vardır.
Kamyon kapıya yanaşır ama kapıdaki görevli içeri almaz. Kamyon sakıncalıdır ve kasasının alnında “Allah korusun” yazıyordur. Kapıdaki görevli, telefonla amirine sorar; “Efendim, kamyonun biri erzak getirdi ama alnında ‘Allah korusun’ yazıyor, içeri alıp yükü boşalttıralım mı?”
Malum şahıs; “Kovun gitsin” diye kısa keser. Kapıdaki görevli kamyoncuya döner ve “Kusura bakmayın, bu şekilde sizi içeri alamam” der.
Kamyoncu şaşkındır, “Neden hemşerim?” diye sorar. Görevli; “Kamyonun alnında ‘Allah korusun’ yazıyor, bu yüzden sizi içeri almam mümkün değil” der. Kamyoncu şaşırır ve “Burası Türkiye değil mi hemşerim! Ben sınır falan geçmedim ki, ben bu ülkenin insanıyım. Tabiî ki, ‘Allah korusun’ yazacak, ‘Şeytan korusun’ mu yazsaydım?” der.
Kapıdaki görevli giremeyeceğine dair ısrar edince, kamyoncu arabasını alır, arka sokağa geçer, gazete ile “Allah korusun” yazısının üstünü kapatır, geri kapıya dayanır ve “Bak artık yazmıyor, hadi bırak veya yükümü burada indirip gideyim” der.
Görevli tekrar amirini arar ve “Efendim kamyonun alnında ‘Allah korusun’ yazmıyor, üstünü kapatmış. Ne yapalım?” diye sorar. Amir de; “İyi o zaman alın içeri, yükünü boşaltıp gitsin” diye emir verir.
Yarına bir seferberlik hikayesi var ki, o hikaye bu meseleye çok güzel yorum yapıyor.