Mevlana iyi okunması ve anlaşılması gereken bir İslam büyüğüdür. O ne söylemişse Kur’an ve Sünnetten alarak söylemiştir. Buna aykırı sözler, onu “bizar” eder ve “ondan uzaktır”. Bunu böyle bilmek gerekir.



Bir çok insan maalesef “Mevlana Celaleddin-i Rumî Hazretleri bir beytinde şöyle demiştir:

"... Gel, yine gel! Ne olursan ol yine gel. Mecusi, putperest olsan da gel. Çünkü bizim dergahımız ümitsizlik kapısı değildir!.." derler.

Sonra da yorum yaparlar.

“Demek kafir Müslüman birdir. İnsanlar arasında ayırım yapılamaz.”

Kimileri de şöyle söyler: “Mevlana Celaleddin-i Rumî Hazretleri bu çağrısıyla:

"Bize, yani İslâm'a gel.. Gel ve kurtul. Geçmişteki kötü halini düşünüp ümitsizliğe kapılma!" demek istemiştir.”

Oysa bunların tümü yanlıştır.


Mevlana Celaleddin-i Rumî Hazretleri hiç bir beyitinde asla şöyle dememiştir:

"... Gel, yine gel! Ne olursan ol yine gel. Mecusi, putperest olsan da gel. Çünkü bizim dergahımız ümitsizlik kapısı değildir!.."

Bu söz yanlıştır ve malesef bu çok tekrarlanan bir yanlıştır.

O başka birisinin sözüdür ve Mevlana'nın hiç bir eserinde geçmez.

Ama türbesinde bile yapılmış maalesef bu yanlışlık.

Mevlana için "Müminle münkir arasında hiçbir fark gözetmemiştir. Aynı sevgiyi her iki cenaha da göstermiştir." Sözü de yanlış anlaşılabilir.

O belki davet, irşat, nasihat ve yardım bakımından öyledir.

Ama kalbi muhabbete gelince, hiç bir Allah dostu "Müminle münkir arasında hiçbir fark gözetmemiştir" olamaz.

Onlar sünnette olduğu gibi Allah için sever, Allah için buğzederler.

Özellikle "mukteda bih" olan insanlar bu konuda daha dikkatli olmalıdırlar.


* * *



Mevlana Celaleddin-i Rumî Hazretlerine "Dünya nedir?" sorusuna: "Ruhlar hapishanesidir!" diye cevap verir.

Yine bir gazalinde:

"Ben iş görmek ve halkı irşad etmek vazifesiyle mükellef dünya hapishanesinde bulunuyorum. Yoksa zindan nerde, ben nerdeyim? Kimin malını çalmışım ki, mahpusum?" der.

Dünyada her adım attıkça arzu edilen menzile varılır. Her nefes aldıkça da dünyadan gitme yaklaşır. Diğer cihetten de ruhların aslı, alem-i ervahtır. Her nefes aldıkça da aslına yaklaşır. Havuzdaki suyun buharlaşıp kaybolması gibi sessiz sedasız alınan verilen nefesle ömür de zamanını tamamlar.

İnsan olsun, hayvan olsun bedenin aslı toprak olduğu için onun içinde çürür. Ve kaybolur. Toprağa dönüşür.

İnsan “bedeniyle” değil, “ruhuyla” insandır ve değerlidir. Öyleyse “ölüm”, asla bir yok oluş değil, bilakis “sevgiliye erişilen vuslat gecesidir”, yani “şeb-i arus”, “düğün, gerdek gecesi.”


* * *

Evet, Mevlana iyi okunması ve anlaşılması gereken bir İslam büyüğüdür. O “bende-i Kur’an”dır, ne söylemişse Kur’an ve Sünnetten alarak söylemiştir. Buna aykırı sözlerden de, tıpkı söyleyenler gibi “bizar” dır.

Bunu böyle bilmek gerekir.


www.cemalnar.com