Önce lütfen şu satırları bir okuyalım:

"Hukuk Mektebi, özellikle bizim üçüncü sınıf yasa boğuldu. Acımasız ölüm, dün sabah bir beyin kanaması sonucu vefat eden hocalarımızın en seçkini Ömer Hilmi Efendi'yi hayatının en parlak döneminde, bizden alıp götürdü. Kendisi pek bilgili ve nâdir bir zeka idi. Fikirlerinde açık sözlü, evkaf konusunda çok derin bilgi sahibiydi. Ölümü, telâfi edilmez bir kayıp."

Bu satırları bir hukuk Fakültesi talebesi yazıyor. Hocaları Karinâbâdlı Ömer Hilmi Efendi vefat etmiş, o da duygularını, sayfaları üstüne gözyaşı döktüğü hatıratına böyle yazmış.

Kimdir dersiniz bu hatırat sahibi?

İfadelerine bakarsanız, Müslüman bir hukuk talebesi. Çünkü “hocalarımızın en seçkini Ömer Hilmi Efendi” dediği büyük bir İslam Hukukçusu, “çağının İmam-ı Azamı” diye bilinen bir şeriat alimi, komisyon başkanı Ahmet Cevdet Paşa olan “Mecelle” heyetinin en faal elemanı, abidevi bir İslam alimi.

Yazdıklarına bakarsanız, hocası kadar anlattığı ders ve konulara da hayranlığını anlarsınız bu öğrencinin. Bugünkü kafa yapımızla düşündüğümüzde bu bir Müslüman’dan başkası olamaz.

Oysa değil. Bu bir Musevî asıllı Osmanlıdır. Kasım 1999 tarihli "Tarih ve Düşünce" dergisinin ikinci sayısında, Prof. Dr. Atilla Çetin imzasıyla yayımlanan "Robert Mizrahi'nin Besmeleli Günlüğü"nde geçer bu satırlar. ( Bu ve diğer bilgiler için bkz. Dursun Gürlek , Ayaklı Kütüphaneler, s.67-79)

Osman Nuri Ergin Bey'in "Türk Maarif Tarihi" adındaki şaheserinin üçüncü cildinde bu Ömer Hilmi Efendi ile ilgili şöyle bir bilgi verilir:

“Bir gün Karinâbâdlı Ömer Hilmi Efendi ders takrir ederken, bildiği yabancı dil sayesinde, aynı konuyu Batı'da yazılan hukuk kitaplarından da inceleyen Ermeni bir talebe, İslâm hukukunun daha doyurucu, akla daha yatkın kurallar ortaya koyduğunu değerli hocasının derslerinden anlayarak hayretler içinde kalır, hemen ayağa kalkar, İslâm fıkhına olan hayranlığını gösterir, derhal Müslüman olur ve Dâniş adım alır."

Musevî asıllı bir Osmanlı aydınına göz yaşlarıyla günlüğünü ıslattıran; ilmî kudretiyle ve üstün şahsiyetiyle Ermeni öğrencisinin İslâm'la şereflenmesine vesile olan böyle bir alimin ve onun da içinde olduğu bir komisyon tarafından yazılan İslâm hukukunun, bir başka deyişle şeriatın kanunlaştırılmış biçimi olan “Mecelle”nin adını duyduğunda şimdi bizim sözde “aydın”larımızın sözleri ya da yüzleri nasıl olur?

Evet, “şeriat” ve “mecelle” kelimeleri aydınımıza neyi çağrıştırır?

“Orta çağın karanlığı, irtica, gericilik, yobazlık, çağ dışılık, ilkellik, aydınlanma düşmanlığı, insan tabiatına ters acımasız kanunlar” vs. vs…

Bu zırvaları az mı duyuyorsunuz medyada?..

Buyurun, geldiğimiz noktayı bir kere daha görün ve yaşanan korkunç cehalet ve bağnazlığı değerlendirin!..

Bütün sorun burada.

Derin devlet ile derin halk arasındaki kavga da buradan kaynaklanmaktadır. Bir avuç darbe heveslilerini yetiştiren bataklık da işte burasıdır.

Bu bataklık sürekli bizi hasta ediyor. Gerçek bir halk hareketi ile,yani halkın iradesini doğrudan ve gerçekten egemen kılmakla, bu bataklığı kurutmamız gerekmektedir.

Buna itiraz edenin cumhuriyet ve demokrasiden bahsetmeye hakkı var mıdır?

Birazcık vicdanı varsa sorsun bu soruyu ve üstünde düşünsün…

www.cemalnar.com