40 yaşında bir bayanım. Yirmi yaşından beri işlettiğim bir dükkanım var. Burada hem dikiş dikiyor hem de dikiş hatalarını tamir ediyorum. Geçen yıl abim eşinden ayrıldı ben de yirmi yaşındaki kızlarını yanıma aldım ve dükkanda yetiştirmeyi düşündüm. Yeğenim çok dalgın ve gergin bir yapıya sahip, işleri aksatıyor... Ben de sabırsız bir insanım ona biraz kızıyorum, nasihat ediyorum. Bana karşılık vermiyor sadece iş yaparken aksatarak acısını çıkartıyor.

Bana itiraz etmiyor, sürekli çalışıyor gibi görünüyor ama o gün bana öfkeliyse hiç iş çıkarmıyor, verdiğim hiçbir işi beklediğim gibi yapmıyor ve tepkisini böyle gösteriyor. Psikolog bir arkadaşıma götürdüm "pasif agresif olabilir" dedi ama parasal yönden devam edemedim. İşlerin aksaması ve yeğenimin çaktırmadan benden intikam alması sinirlerimi bozuyor. Ona nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum... H. Y.

İletişim kurmaya çalışın

Toplumda pasif agrasif davranışlar oldukça yaygındır. Bu kimseler, beklentilerini ya da isteklerini direk olarak belirtmeseler de karşısındaki kişiyi çıldırtacak şekilde aksaklıklar yaparak öfkelerini ortaya koyarlar.

Tepki olarak , öfke duydukları kimselerin kabul edemeyeceği şeyler yaparlar ve bunu her şey yolundaymış ve ellerinde olmadan yapmışlar gibi davranırlar. Verilen işleri aksatırlar, geciktirirler ya da beklenen performansı göstermezler. Olayları değerlendirirken etrafındaki kimseleri suçlarlar ve kendilerinin değerinin bilinmediğini ve kendilerini kimsenin anlamadığını ifade ederler.

Genel olarak, gergin ve sinirli kimselerdir ve otoriteye karşı tepkilidirler. Bu tepkilerini verilen işi aksatarak, sorumluluklarını yerine getirmeyerek ya da beklentilere uygun hareket etmeyerek ortaya koyarlar. Doğrudan ben bunu yapmayacağım demezler ama gün boyu çalıştıkları halde hiçbir şey üretmemişler ve beklentilere uygun davranmamışlardır. İşi yapıyor gibi görünüp tepkilerini, hiçbir şey yapmayarak ortaya koyarlar.

Size, yeğeninizi daha önce götürdüğünüz psikoloğa tekrar götürmenizi tavsiye ederim. Ayrıca onunla iletişim kurmaya çalışın ve sizden neler beklediğini ifade etmesini sağlayın. Öfkesinin kaynağını öğrenerek ortadan kaldırmaya çalışın ancak kendi beklentilerinizi de uygun bir dille ifade edin.

Güvenmiyorum


18 yaşındaki oğlum, sürekli okuldan kaçıyor. Sabahları evden okula gidiyorum diyerek çıkıyor ve okula hiç uğramadan bir arkadaş grubu varmış oraya gidiyor. Biz aradığımızda okuldayım diyor ama hocalarıyla görüşüyoruz çocuğunuz devamsızlıktan kalacak diyorlar. Şimdiden on dokuz gün devamsızlık yapmış.Oğlum okula neden gitmedin, neredeydin diyoruz, cevap vermiyor. Onu kaybetmekten çok korkuyoruz. Arkadaşlarıyla ilgili soru soruyoruz cevap vermiyor onlara hiç söz söyletmiyor. Oğlumu nasıl kazanabilirim? Ona nasıl davranmalıyım?

S. G.

Hiç sordunuz mu?

Bu dönem gençler aileden daha çok arkadaşlarıyla vakit geçirmek ve onlarla birlikte hareket etmek isterler. Bu bir yerde gencin kimlik arayışının ya da kendini ait hissedebileceği bir grup ihtiyacının sonucudur. Ailenin çocuğu eleştirmeden, kontrol etmesi ve seçtiği arkadaş grubunu tanımaya çalışması doğaldır ama bunu onunla çatışmaya girmeden yapmak gerekiyor.

Oğlunuzun bir süreden beri okuldan kaçtığını ifade ediyorsunuz. Peki niçin okuldan kaçtığını hiç sordunuz mu? Ona "Oğlum okula gitmemişsin acaba burada seni rahatsız eden bir durum mu var, bu konuda sana yardımcı olmak istiyorum" türünden yaklaşımlarda bulunun ve okula niçin gitmediğini anlamaya çalışın. Burada, arkadaş grubunun etkisi olabileceği gibi, okulda rahatsız olduğu bir durum da olabilir. Sorunun nedenini öğrenin ve ortadan kaldırmaya çalışın.

Oğlunuzla ilişkilerinizde çatışmaya girmeyin, arkadaşlarını ve davranışlarını eleştirmeyin, onu anlamaya çalışın. Tasvip etmediğiniz durumları soru sorarak kendisinin görmesini sağlayın. Ve onunla iyi ilişkiler kurmaya gayret gösterin. Bu şekilde davrandığınız takdirde sizinle daha rahat iletişim kuracaktır.