Dilimizde tüy bitti “bu sistemle olmaz” diye diye.

Gene de diyelim, bu sistem bitmiştir, artık bu sistemle bir yere gidilmez. Bu sistemle ülke ancak kargaşa ve karmaşa yaşar. Bu sistem ancak kaosu besler.
Bu sistemi kuranlar da bunu istiyor zaten. Kaos onların sermayesi. İktidarları için beslendikleri ekmekleri kaostur. Yoksa kim neylesin onları?

Bu sistemi böyle koyanlar iyilik yapmamışlardır bu vatana. Çünkü bu sistemi bir bedene benzetirsek, el ayakla savaşıyor, göz kulağa karşı geliyor, akıl kalbe düşman. Böyle bir bedenle adam iflah olur mu? Elbette olmaz. Bu sistem de aynen böyle.

Bir ülkede işleri bir iktidar omuzlar ve götürür. Sonuçta iyi kötü iş bitirir. Peki bu ülkede iktidar kim?

Meclis mi?
Değil.

Hükümet mi?
Değil.

Yargı mı?
Değil.

Asker mi?
Değil.

Ya kim?
Belki hepsi!
Belki hepsi birden yönetim işine hücum ediyorlar. Ama hepsi de ayrı telden çalıyorlar.
Bir yumurtayı on kişi taşırsa ne olur?

Allah yardımcımız olsun. Bizim işimiz çok zor.

Bu böyle gitmez elbette. Öyleyse değiştirelim.

Ama nasıl?
Gerçek bir demokrasi ile.
Şimdi ülkede güya demokrasi var. Güya halk hükümeti ve meclisi seçiyor. Güya hakimiyet milletindir. Ama sistem onlara gereken gücü asla vermiyor.

Değiştirsinler efendim?
Değiştiremiyorlar işte.
Bakın yeni Anayasa yapma çalışmalarına, ne oldu sonuçta?

Hükümet bir şey yapamayacağını anladı ve vazgeçti.

Asker karşı.
Muhalefet karşı.
Yargı karşı.
Açıkça tehdit ediyorlar: “Otur oturduğun yerde!” “Olanla idare edelim.” “Sen yapamazsın, kurucu irade yapar” diyorlar.

Olmuyor işte.
Halk meclise yetki vermiş. Ama sistem Anayasa Mahkemesi ile onun pilini bitiriyor. Hukuka uysun uymasın istediği kanunu reddediyor. Nerde halkın iradesi, milletin egemenliği?

Yürütmenin, yani hükümetin başına Danıştayı yerleştirmiş. İstediği kararla kanunların yürütmesini durduruyor. Hadi iş bitir bakalım?
Yahu kendi ayağımıza kurşun sıkmaktan başka ne yapıyoruz?

Evet, bu böyle gitmez. Bize yeni bir sistem lazım, yeni bir anayasa lazım.

İyi de, bu nasıl olacak?
İşte orada akıllar karışık.
Tehdit var, santaj var, göz dağı var.

Dinlemezsen kaos var, kargaşa var. Alt üst olan kurum kavgaları ve felç olan ekonomi var.
Mesela işte bir hükümet var ortada.

Ama iktidarda mı?
Hayır!

Güvende mi?
Hayır!

Geldiği gün darbe düşünülmüş hakkında.

Kaç darbe tehlikesi atlatmışız.
Niye?

Sistem böyle!
Çıkış ne?
Bu şartlarda bilmiyorum.
Aslında benim bir bildiğim var, ikide bir “çare İslam” deyip duruyoruz da, o teklifimizi kimse dinlemiyor.

Ne olacak şimdi?
Hükümet de “ya herro, ya merro” riskini göze alamaz.

Asker de darbe yapamaz.
Ekonomi kaosu kaldırmaz.
Peki ne olacak şimdi?
Bilmiyorum. Bildiğim bir şey varsa, “çatal kazık yere batmaz.” Yani bu sistemle iş bitirilmez. Bu bozuk düzen değişmelidir.

İyi de kim düzeltecek?
“Bana ne yahu, bozan düzeltsin” desek çare mi?

Bunun cevabını da siz düşünün…


www.cemalnar.com