19 yaşında bir öğrenciyim. Üç yıldan beri yatılı bir kursta okuyorum. Burada kendimi geliştirmeye çalışıyorum ve kısmet olursa iki yıl daha okumayı düşünüyorum. Fatma abla son günlerde bende garip korkular ortaya çıkmaya başladı. Aslında buna takıntı diyebiliriz... Geçirdiğim namazları günahlarımı düşünüyorum ve ahirette durumumun kötü olabileceğinden korkuyorum. Geceleri uyuyamıyorum ve günahlarımın geleceğimi mahvedeceğinden endişe ediyorum. Aslında geleceğimden korkuyorum, yani öldükten sonra ahiretimin iyi olmasını istiyorum ama bu konuda hep olumsuz şeyler aklıma geliyor. Lütfen bana destek verin, bu korkulardan kurtulmak istiyorum... U.U

Umutla korku arasındayız

Geleceğimizle ilgili kaygılar itidal sınırlarını aşmadığı ve hayatımızın seyrini etkilemediği sürece, daha temkinli olmamız ve hayatımızı kontrol etmemiz noktasında uyarı sinyali olabilir. Ancak bahsettiğin türden durumlarda kaygılarımızı kontrol etmeli ve gelecek zararların önünü kesmeliyiz... Burada bize düşen, gücümüz nispetinde dinimizi yaşamaya gayret etmek ve Allah'tan umudumuzu kesmemek olmalıdır. Kuşkusuz Allah'ın merhameti gazabını geçmiştir. Bu tür durumlarda büyüklerimizin küçük yaştan itibaren Allah'ı sürekli cezalandıran bir varlık gibi anlatmalarının da etkileri vardır. Oysa Rabbimiz tövbe kapılarını sonuna kadar açarak bizlere rahmet ediyor ve merhametini üzerimize yağdırıyor. Size Allah'ın sıfatlarını okumanızı ve ondan ümidinizi kesmemenizi tavsiye ederim.

Aslında yaşadığınız sorunun bir takıntı olduğunu kendiniz de kabul ediyorsunuz. Bu tür durumlarda iyileşmeyi istiyor olmanız ve korkularınızın üzerine gitmeniz önemlidir. Bunun için elinizden geldiğinde Allah'ın buyruklarını dikkate almaya gayret edin ve gerisini Onun rahmetine bırakın. İnsanız, hatalarımız olabilir, günaha yaklaştığımız anlar da olabilir ama burada bizlere düşen tövbe edip hatada ısrar etmemek olmalıdır. Unutmayın biz müminler Allah'ın rahmetinden hiçbir zaman ümidimizi kesmeyiz, ona tövbe etmekten uzak kalmayız... Ancak bütün bu gayretlerinizin yanında yaşadığınız takıntıların psikolojik boyutunu da dikkate alarak bir psikiyatriste giderek yardım alabilirsiniz...
Sözüm geçmiyor

10 yaşındaki oğlum ödevlerini yapmıyor, ders çalışmayı hiç sevmiyor. Veli toplantılarına gittiğimde öğretmen, onun ödevlerini yapmadığından şikayetçi oluyor, kendimi suçlu hissediyorum. Acaba ona ödev yapma sorumluluğu veremedim mi diye düşünüyorum. Ödevlerini yapması için ona yardım ediyorum bu kez de sürekli benden yardım istiyor ve yardım almadan ödev yapamıyor. Ona hediye alıyorum, arkadaşlarına götürüyorum sırf ödevlerini yapması için elimden geleni yapıyorum ama başarılı olamıyorum. Bu konuda neler yapabilirim tavsiye ve önerilerinizi bekliyorum. R.Y

Ortam uygun hale getirilmelidir

Ödev çoğu çocuk için sıkıcı bir şey gibi algılanıyor. Çünkü çocuk ödevi bir sorumluluk olarak değil, kendisine baskıyla dayatılan bir iş gibi görüyor. Bu problemin ortadan kalkması için, eğitimcilerimiz çocuklarla sağlıklı ilişkiler kurmalı ve ödevin bir sorumluluk olduğu bilincini vermelidir. Zaman zaman çocuğa yardımcı olabilirsiniz fakat bunu alışkanlık haline getirmemesi için kendisinin yapması için teşvik edin... Ona ödevlerini yapabilecek yeteneklerinin olduğunu ifade edin, ödevlerini yaptığında onu ödüllendirin. Onun için uygun çalışma ortamını hazırlayın, odanın düzenini çocuğun beğenilerine uygun hale getirin.

Çocuğun hangi metotla çalışabileceğini, hangi yöntemle daha iyi öğrenebileceğini tanımlayın ve onu doğru şekilde yönlendirin. Ödevi yapması konusunda baskı uygulamayın, çalışma süresini dikkate alın, nasıl daha iyi öğrendiğini anlamaya çalışın.