Allah korusun, bugünlerde karakol baskınları olabilir. Toplu halde üçyüz kişi, beşyüz kişi sınırlardan geçebilir. Sınırlarda hükümetin tahsisat ayırmadığı için baraka gibi olan karakollardaki (!) yavrularımız teröristlerin hedefi olabilir.

Dikkat, bu günlerde şehirler de tehlikeli olabilir. Toplu taşıma alanları, iş merkezleri bombalarla sarsılabilir.

Dikkat, yine şehit cenazeleri, yine şehit yakını olmayan, kim idiği bellisiz insanların hükümet aleyhine sloganları ile kaldırılabilir. Acılı insanların göz yaşları ile kimi provokatörlerin terleri dökülebilir şehrin sokaklarında.
Gerçi emniyet tedbirini almıştır ama biz yine de hatırlatalım.

Niye böyle söylüyorum? Bir bildiğim, duyduğum mu var?

Yok doğrusu. Sadece tecrübelerim var.

Bu ülkede ne zaman halkın yararına bir iş yapılsa, meclisten millet iradesini hakim kılacak bir yasa tasarısı geçse, jakoben elitlerin kanunsuz baskılarını bitirici, bürokrasinin halk iktidarını boğan yetkileri azıcık kısılsa, atanmışların seçilmişlere sorumluluğunu bildirici bir düzenleme yağılsa, başörtüsü yasağı ya da imam hatiplerin mağduriyeti konuşulsa, bakarsınız birden terör yükselir, bir meşhura suikast düzenlenir, bombalar patlar, cenazeler sloganlarla kaldırılır, emekli paşalar televizyonlara doluşarak konuşmalar yapar, malum medya meydanı gümbür gümbür inletir.

Bu arada yapılacak hayırlı işler de bu toz duman içinde kaybolur gider.

Geriye bakın bir, yoklayın hafızanızı, hak vereceksinizdir sözlerimize.

Şimdilerde de bir anayasa paketi var gündemde. Hatta mecliste artık. Bir ucu yargıya dokunuyor. Yargının devleti kuşatmasına izin vermiyor. Kimi kurumlara denetim getiriyor. Yargı yolunu açıyor kimi mağdurlara. Halkın kurduğu partilerin kolayca kapatılmasına izin vermiyor. Vs. vs. vs.
İşte bu yüzden korkuyorum. Yakın tarih gözümün önüne geliyor. Acaba diyorum. Tedbir gerek diyorum.

Benim bu düşüncelerimi bu işin uzman görevlileri de biliyor ama, yine de ben dikkat çekeyim diyorum.

Aman dikkat, oyuna gelmeyelim. Teröre pirim vermeyelim. Serinkanlı tartışalım düşüncelerimizi. Eleştirilerimizi hakaret etmeden ölçülü yapalım. İtidali elden bırakmayalım, dengeyi kaybetmeyelim.

Bu ülkede “benden sonrası tufan” diyen çok yetkili veya etkili var. Çıkarları için üçe beşe bakmayacak canavarlar yetiştirmişiz zamanında. Faili meçhul cinayetler ülkesiyiz.

Sağımızdan solumuzdan akan giden insanlar arasında kim bilir ne kiralık katiller var, kendini vatan kurtaran aslan sanan salaklar var, bilsek tedbir alırız, bilsek anlatırız, bilsek bir şeyler yaparız. Ama bilemiyoruz işte.
Ogün Samast’ı yolda görseydiniz tanır mıydınız Hırank Dink’i vurmadan bir saat önce? Ağca’yı mesela? Muammer Aksoy, Uğur Mumcu, Bahriye Üçok suikikastlarından bir hafta önce gündem neydi mesela?

O yüzden “dikkat, karakol baskınları olabilir. Toplu halde üçyüz kişi, beşyüz kişi sınırlardan geçebilir. Sınırlarda hükümetin tahsisat ayırmadığı için baraka gibi olan karakollardaki (!) yavrularımız teröristlerin hedefi olabilir. Dikkat, bu günlerde şehirler de tehlikeli olabilir. Toplu taşıma alanları, iş merkezleri bombalarla sarsılabilir” diyoruz.

Allah göstermesindir duamız elbette.


Ama burası Türkiye!


www.cemalnar.com