28 yaşında bir bayanım. Altı aylık hamileyim ve doğumdan çok korkuyorum. Bunu biraz da arkadaşımın anlattığı doğum hatıralarına bağlıyorum. Arkadaşım iki yıl önce doğum yaptı ve bu dönem ben ona yardımcı olmak için sık sık görüştüm. Bana doğumu bir kabus gibi anlattı. Çevremdeki arkadaşlar da doğumu çok zor bir durum gibi anlatıyorlar ve o kadar korkuyorum ki geceleri kabus görmeye başlıyorum. Ben çocukları çok seviyorum ama doğum korkularımı yenemediğimden bir daha hamilelik düşünmeyebilirim. Sizden bu korkularımı yenebilmek için tavsiyeler bekliyorum. İ.İ

Doktorunuza sorun

Sizin de ifade ettiğiniz gibi, doğum öncesi kadınlar benzer korkulara kapılabilirler. Bunda, hamileliğin getirdiği fiziksel ve duygusal değişimin yanında, doğumla ilgili çevreden edinilen çarpık bilgilerin de etkisi vardır.

Anne adayı, anneliğe hazırlanırken bebeğiyle ilgili hayaller kurmaya başlar ve bizim toplumumuzda, anneler genellikle doğum hatıralarını dramatik hale getirerek anlatmaya başlarlar. Anne adayı çevreden dinlediği doğum hikayeleriyle büyük bir korkuya kapılır. Anne adayının çevreden edindiği yanlış ve yetersiz bilgiler onun korkularının artmasına neden olabilir. Bu nedenle size çevrenizdeki kimselerle konuşurken onlardan daha ziyade olumlu hikayeler dinlemeye çalışmanızı tavsiye ederim. Merak ettiğiniz ya da endişeleriniz arttıran bir durum varsa bunu doktorunuzla konuşabilirsiniz. Ayrıca herkesin acı eşiği farklıdır, bahsettiği durum belki de arkadaşınızın acıya dayanıklılığıyla ilgili olabilir. Doğum anında hormonal ve ruhsal yapımız, doğuma uyum sağlayacak şekilde düzenlenmektedir. Bu nedenle panik yapmayın, doktorunuzun tavsiyelerine uymaya çalışın ve kontrollerinizi düzenli bir şekilde takip edin. Bir de ailenizden destek almaya ve onlarla paylaşım içinde olmaya gayret edin.

Gelecek korkusu yaşıyorum

2 yıldan beri, bir sığınma evinde kalıyorum. Eşimden aşırı şiddet gördüğümden ayrıldım ve buraya geldim. Dört çocuğum var ama eşim onları para vererek kendine çekti ve artık benden tamamen kopmak istiyorlar. Olsun, onların bu kararına saygı gösteriyorum. Ama kendi hayatımla ilgili korkularım var.

Geleceğim belirsiz. Ne yapabilirim, nereye gidebilirim? Kırk yedi yaşındayım ve hayatın bütün yükü üstüme çöktü. İslamiyeti geç de olsa tanıdım şimdi namazlarımı geçirmiyorum, hamdolsun dinimi yaşamaya çalışıyorum. Ama nereye gideceğim bundan sonraki hayatımda neler yapacağım bilmiyorum. Bir çıkış noktası arıyorum lütfen bana bir şeyler tavsiye edin.

Ş.P.

Çare sizsiniz

Hayatınızın en güzel yıllarını harcadığınız eşiniz ve çocuklarınızın ihaneti sizin güveninizi kırıyor ve korkuyorsunuz. Gerçekten ağır bir imtihan. Ama ne yapalım, hepimiz çeşitli imtihanlardan geçiyoruz. Ama Allah'ın verdiği hidayet, hayatınızın en büyük serveti olacaktır buna inanın.

Sorunlarınızın çözümü konusunda gerekli yeterliliğe sahip olduğunuza inanıyorum. Bunun için, iş bulup çalışabilirsiniz, uygun gördüğünüz biri olursa evlenebilirsiniz, yakınlarınızdan biriyle irtibata geçip onlarla birlikte yaşayabilirsiniz...

Bunun için gerekli girişimleri yapabilir, kurumda çalışan kimselerden yardım ve destek alabilirsiniz. Ya da sizinle aynı kaderi paylaşan arkadaşlarınızdan bilgi alarak onların sorunlarını nasıl çözdüklerine dair bilgilere ulaşabilir ve buna göre siz de kendi hayatınızla ilgili kararlarınızı yeniden gözden geçirebilirsiniz. Allah yardımcınız olsun, İnşallah her şey istediğiniz gibi olur.