Türkiye bir ödüller ülkesidir. Hemen her sivil toplum kuruluşu, yılda bir ya da iki defa ödül dağıtır. Ödül dağıtanlar da alanlar da gözlerini televizyonlara ve gazetelere dikerler ve en çok onlara gülümsenir, tebessüm edilir, iletişim kurulur. Tek gayeleri televizyon programlarına çıkabilmek, gazetelerle röportajlar yapabilmektir.
Görüldüğü gibi öncelik değişmiştir. Ödül verenler, ödül verdikleri kişilerin bu halini elbet görür. Ödül alacak olanlar da durumun farkındadır. O zaman ortada samimiyet yoktur, hak edilmiş bir ödül yoktur. Menfaate dayalı bir ilişkinin sonucu var demektir. Ve pek çok ödüllendirmelerin ardından yine binlerce eleştiriler, hakaretler birbirini izler.
Yalnız Türkiye Yazarlar Birliği’nin ödülleri böyle değildir. Temizdir, samimidir. 29 yıldır dağıtılan ödüller asla yukarıda izah etmeye çalıştığım gibi “menfaat beklentili” değildir. Çünkü TYB’nin ödül sistemi, ekonomik sebeplere dayanan masa başı ödüllerden değildir.
Mesela Türkiye Yazarlar Birliği’nin objektif olduğuna dair en güzel örneği, Alper Görmüş’tür. Alper Görmüş, Türkiye’nin darbeye giden yolda ilk takoz koyan gazetecidir ve mesleği adına aldığı ilk ödüldür. Kimse ödüllendirmeye cesaret edememiştir.
TYB, ödül sisteminde çok geniş bir alanda çalışarak, ödüllendireceği eserleri ve insanları tespit etmektedir. 29 yıldır gerçekleştirilen ödül tespit sistemini, TYB Genel Başkanı İbrahim Ulvi Yavuz şöyle anlattı:
“Ödüller, edebiyat ve sanat uzmanları arasında gerçekleştirilen anket çalışmalarının sonunda ve alanının tanınmış isimlerinden oluşturulan özel komisyonların görüşleri alınarak belirtilmektedir. 2009 yılı ödüllerini tespit amacıyla ülkemizin belli başlı basın ve yayın kuruluşlarına, birliğimize üye olup olmadığına bakılmaksızın binin üzerinde yazar, fikir adamı ve sanatçıya anket formları gönderilmiştir. Ayrıca TYB merkezinde yılsonuna doğru haftada iki kez toplanılarak ödül için teklif edilen kitap, kuruluş ve programlarla ilgili görüş alışverişinde bulunulmuştur. Değişik kesimlere mensup kişi ve kuruluşlardan alınan bu bilgiler ışığında; yıl içerisinde ortaya konulan fikir ve sanat ürünleri, eser sahiplerinden habersiz, başvuru esasına dayanmayan objektif kriterlerle değerlendirilmiştir.”
Evet, TYB’nin önemli hizmetlerinden birisi de Türkiye’de kültür ve sanat adına yazılmış, çizilmiş, konuşulmuş ne varsa (tabii adam gibi olanlar) hepsi “Türkiye Kültür ve Sanat Yıllığı” adı altında yaklaşık 600 sayfa civarında dev bir eser olarak yayınlanır. Ve bu yıllıklar, Türkiye’nin geçmişine, geleceğine çok önemli ışık tutan kaynak eserlerdir.
2009 yılına ait yine başta kültür-sanat olmak üzere; şiir, hikâye, roman, çocuk edebiyatı, ekonomi ve hukuk, deneme-inceleme, yayın dünyası, sinema, basın, dergiler, eğitim, radyo-televizyon, plastik sanatlar ve elektronik yayıncılık başlıkları altında yaşanan gelişmeler derlenmiş ve baskıya verilmiş. Okuyan her evde olması gereken kaynak bir eserdir.
Bütün bu güzelliklere imza atılmasına vesile olan törende; TYB Genel Başkanı İbrahim Ulvi Yavuz, yardımcıları Ahmet Fidan, Mehmet Akif Işık, mali sekreter Ahmet Şenol ile Türkiye Yazarlar Birliği Şeref Başkanı D. Mehmet Doğan da vardı.
D. Mehmet Doğan, ödüllendirmenin tarihini anlatan yine tarihi bir konuşma yaptı. Yaptığı konuşmanın notlarını istedim ama vermedi. “O zaman yaptığınız bu konuşmayı mutlaka köşenize taşımalısınız” diye ricada bulundum. Umarım ihmal etmez.
Bugün aslında kitap günümdü ama aynı kapıya çıkar diye ödül töreninden söz ettim, Kültür Sanat Yıllığı’nın yanı sıra iki kitap daha elime geçti. Birisi yine TYB’nin yayını olan, “50 Yıl Sonra Yahya Kemal” kitabı. Diğeri Çetin Baydar’ın bir yakın tarih romanı olan “Şapka” adlı eseri. Romanı okuduktan sonra yeniden yazacağım İnşaallah.
Kültür Sanat Yıllığı başta olmak üzere adı geçen kitaplara ulaşmak için Türkiye Yazarlar Birliği’nin 0312 417 34 72 nolu telefonundan bilgi alabilir ve istekte bulunabilirsiniz.