12 Eylül darbe anayasası ömrünü (miadını) doldurmuştur. Ülkede atılan her olumlu adıma engel olan bu anayasa yerine sivil bir anayasa artık zaruridir.
ABD ve AB küresel gücünü kaybetti. Yakın zamana kadar dünya siyasal sahnesinde rolü çok sönük olan Türkiye’nin şimdilerde komşuları ile barışık, Balkanlar, Asya, Afrika ve Orta Doğu’da siyasal ve ekonomik güç olarak rolü son derece artmıştır. Emperyalist güçler ve vesayet rejimi bunu kabullenemiyor... Wall Street Journal gazetesinde “Türkiye’de ‘kansız bir iç savaş’ demokrasi için yaşanmaktadır” yorumu yer aldı. Oligarşik bürokratlar halkın çok gerisinde kalırken, gerici diye suçladıkları halk çok ileridedir.
Türkiye artık 1940’ların, 60’ların ve 80’lerin Türkiyesi değildir. Cumhuriyetin 100. yılında Türkiye’nin milli gelirinin 1 trilyon dolar hedefine ulaşılmasını önlemek vesayet rejiminin başta gelen hedefidir. Demokrasiyi savunmayan, vesayet rejimine destek veren millet iradesinin önünde duran partiler yok olur. En azından kronik muhalefet partisi olur. Anayasa Mahkemesi Başkanı Haşim Kılıç ise bu konuda gerçek teşhisi koymuştur: “Yasama, yargı ve yürütme gücünü kim kullanırsa kullansın yasal güvencelerin arkasına saklanarak hukuk dışı yöntem ve yollarla ülkeyi demokrasiyi ve cumhuriyeti kurtarma düşüncesinden vazgeçilmelidir...”
Yalnız siyasiler değil hukukçular da “Türkiye’de yargı yeterince bağımsız ve tarafsız değildir. Önünde engeller vardır. Bu engeller kaldırılmalı ve bağımsızlık ve tarafsızlık gerçek anlamda temin edilmelidir” görüşündedir. Prof. Dr. Şefik Dursun’a göre: “Darbe anayasası ömrünü tamamladı...” Kamu Hukuku Profesörü Hasan Tahsin Fendoğlu’na göre: “Türkiye 1960’tan bu yana vesayet altındadır... Anayasa darbe ürünüdür... (Bazı kurumlar) Vesayet rejiminin bekçileridir... Ülke bu vesayetten kurtulmalıdır...” Maalesef 150 yıldır gerçek demokratik bir anayasa yapılmadı.
Bir “devlet cumhuriyeti” vardır -Sovyetler’de ve Çin’de olduğu gibi- bir de “demokrasi cumhuriyeti” vardır. Batı’da olduğu gibi. Devlet cumhuriyetleri uzun ömürlü olamaz. Fakat demokrasi cumhuriyetleri devamlıdır.
Geçmişte matbaaya direnenlerin ekonomik mazeretleri vardı. Ama bugün demokrasiye direnenlerin haklı hiçbir gerekçeleri yok. Ülkede hukukun üstünlüğü yerine üstünlerin hukuku var. İmtiyazlarını kaybetmek istemeyenler bazı sebeplere sığınıyorlar. Ama cumhuriyetin korunması ancak ve ancak demokrasi ile olur.