38 yaşında fiziksel engelli bir anneyim. Doktorların uyarılarına rağmen iki çocuğumu da hamdolsun sağlıklı bir şekilde doğurdum. Yine aynı şekilde büyük bir mücadelelerim sonucunda memur olarak bir kurumda işe başladım. İki yıl sonra emekli olacağım...

Fatma hanım yazılarınızı takip ediyorum ve gerçekten birçok anneye ışık tuttuğunuza inanıyorum. Ben de imkanlarım ölçüsünde çocuklarıma iyi bir anne olmaya çalıştım. Ama çalıştığım için onlara yeterince vakit ayıramadım. Buna bağlı olarak büyük oğlum çok doyumsuz.

Sürekli kendisiyle ilgilenmemi istiyor ve özelikle alışveriş konusunda da ne alsam ikna olmuyor. Ona "özürlü bir annem vardı, o yüzden şu isteğimi yerine getirmemişti" dedirtmek istemiyorum. Ama bu durum beni çok yoruyor. Gerçekten çok doyumsuz acaba ona nasıl yardımcı olabilirim? E.D

İlişkilerimizde de denge esastır
Sanırım zor şartlar altında anne olmanız ve çalıştığınız için ona yeterince vakit ayıramamanız nedeniyle çocuğunuzun isteklerini yerine getirme konusunda biraz aşırıya kaçıyorsunuz. Çocuklar her gördüklerini istiyor olabilirler ancak anne baba bunları itidal süzgecinden geçirerek çocuğun ihtiyaçlarını dikkate almalı ve buna göre hareket etmelidirler. Aksi takdirde çocuğun istediği her şeyi anında yerine getirmek ya da onu tamamen mahrum bırakmak doyumsuzluğa neden olabilir. Çocuklar yapısı gereği sürekli bir şeyler isteme eğilimindedirler. Anne baba onun isteklerini gözden geçirmeli ve makul olanları yerine getirmeli ve onlara beklemeyi öğretmelidirler. Çocuklardaki doyumsuzluğun giderilmesi için, anne babanın çocuğun makul olabilecek isteklerini karşılamaları ve çocuğa alınan şeylerden mutlu olma bilincini vermeleri gerekir.

Size öncelikle engelli olmam hasebiyle oğlum annem şu isteğimi yerine getirmemişti dedirtmek istemiyorum düşüncenizi değiştirmenizi ve normal bir anne olarak çocuğunuza nasıl davranmanız gerekiyorsa öyle davranmanızı tavsiye ederim. Ayrıca çocuğunuzun istediği her şeyi almamanız ancak makul olabilecek şeyleri almanız da buna katkı sağlayacaktır. Ayrıca bu konuda çocuğunuzla sık sık konuşun ve ona istediğimiz her şeyin anında yerine gelemeyeceğini izah edin.

Arkadaşlarıyla anlaşamıyor
10 yaşındaki oğlum çok yaramaz bir çocuk. Arkadaşlarıyla hiç anlaşamıyor ve kavgalarında genellikle hep kendisinin haklı olduğunu söylüyor. Onun bencil bir çocuk olmasını istemiyorum ama anlattıklarımı hiç dinlemiyor. Bu yıl dördüncü sınıfa geçti dersleri fena değil ama öğretmen de arkadaşlarıyla ilişkilerinin kötü olduğunu söylüyor. Her sabah ona "Arkadaşlarınla kavga etme, onlara vurma diyorum akşam yine biriyle kavga etmiş vaziyette geliyor. Onu bir psikoloğa götürmem gerekir mi? Bu konuda tavsiyelerinizi bekliyorum. N.K

Neden vuruyor
Eskiden anneler çocuklarıyla ilgili birçok sorunu kendi bireysel yeteneklerini kullanarak çözüme ulaştırıyor ve onlara yardımcı oluyorlardı. Günümüz anneleri de aynı şekilde çocuklarını daha iyi yetiştirebilmek için, kendilerince çözümler üretiyorlar ve bu konuda büyük çaba sarf ediyorlar. Ancak, bütün bunların yanında annelerimiz moda bir söylemle küçük şeylerde dahi acaba psikoloğa mı gitsem ya da acaba psikomatik bir sorunu mu var türünden kaygılar taşıyorlar. Sorunu tanımlayarak çözüm aramanız güzel bir davranış. Çocuğunuza yaşadığı sorunun giderilmesi konusunda da yardımcı olabileceğinizi düşünüyorum. Her şeyden önce, ona "Arkadaşlarına vurma, onlarla kavga etme demeyin ama "Arkadaşına vurduğunu söylediğinde sanırım bir şeye öfkelendin, seni öfkelendiren şey neydi, neden vurmuş olabilirsin? Arkadaşın bundan üzülmüş olmalı...türünden bir yaklaşımla çocuğun arkadaşına niçin vurduğunu öğrenmeye çalışın. Acaba kendisiyle oynamadıkları için mi, kendisini lider olarak kabul etmedikleri için mi, kıskandığı için mi? Arkadaşlarına vuruyor...

Öncelikle soruna buradan yaklaşın ve sorunu tetikleyen unsuru bulmaya gayret edin. Bu noktadan sonra sorunu ortadan kaldırmanız daha kolay olacaktır. Mesela çocuk kendisiyle oynamadıkları için arkadaşlarına vuruyorsa, bu konuda onunla işbirliği yapın, konuşun ve kendisine yardımcı olmak istediğini söyleyin ortak bir zeminde buluşmaya çalışın.