Özel bir okulda öğretmen olarak çalışıyorum. Üç yaşında bir kızım var. Kızımın bakıcısı hamileydi, bebeğin doğumu yaklaştığı için iki hafta önce işten ayrıldı. Kızıma geçici olarak komşum bakıyor ama çocuk bakıcısının yokluğuna hiç alışamadı. Her sabah ağlayarak kalkıyor ve bakıcısını soruyor, onu avutmak için "birkaç gün sonra gelecek" diyorum inanmıyor oyuncakları üzerime fırlatıyor, ağlama nöbetlerine giriyor. Yeni bir bakıcı arıyorum ama kızımın buna nasıl alışacağını bilemiyorum. Bu dönem ona nasıl davranabilirim ya da yeni bakıcıyla ilgili bilgi versem olabilir mi? F. M.

Zamana bırakın

Çocuklar bakıcılarına bağlanırlar ve onların yokluğunda bahsettiğiniz türden tepkiler verebilirler. Burada anne, çocuğa doğru bilgi vermeli ve bakıcının niçin ayrıldığını uygun bir dille izah etmelidir. Kızınıza, "Birkaç gün sonra gelecek" türünden şeyler söylemeyin, çünkü çocuk bunun gerçek olmadığını anladığında size olan güveni sarsılabilir. Bunun yerine, ona "Bakıcının bebeğinin doğacağını, bebeğin bakıma ihtiyacının olduğunu bu nedenle annenin onunla ilgilenmesi gerektiğini" uygun bir dille anlatınız. Ayrıca çocuğa yeni gelecek bakıcıdan da bahsedebilirsiniz.

Yeni bakıcı geldiğinde de çocuk duruma uyum sağlayıncaya kadar bahsettiğiniz türden sorunlarla karşılaşabilirsiniz. Burada sabretmeniz, onu doğru bilgilendirmeniz ve bakıcısını kabullenmesi noktasında yardımcı olmanız gerekir. Yani yaşadığınız sorunu zamana bırakın... Bir süre sonra çocuğunuz aynı şekilde yeni bakıcısına da alışacak ve daha önce yaşadığı sorunlardan yavaş yavaş uzaklaşacaktır. Bunun için yeni bakıcıyı da aynı şekilde titizlikle seçmeniz ve onun çocukla ilgilenebilecek, onunla sevgi eksenli ilişkiler kurabilecek biri olmasına dikkat etmelisiniz.

Mücahide olmayı hayal ederdim
Gençlik yıllarımda iyi bir mücahide olmayı hayal ederdim. Bunun için sürekli kitap okuyor, araştırmalar yapıyor ve İslami alanda yapılan bütün çalışmalara katılıyordum. Üniversiteyi bitirdikten sonra evlendim. Bu kez ev işlerinde zorlanmaya başladım. Kendimi hiçbir zaman ev hanımı olarak düşünmediğim için işler gözümde büyüyordu. İşlerimi aksattığım günler oldu, eşimle çeşitli sorunlar yaşadık. Neyse ki, haftada iki gün ev işlerine yardımcı olacak bir bayanla anlaştım ve bu sorunu hallettim. Derken anne oldum bu kez çocuğun bakımı da devreye girdi bu konuda da yaşadığım zorluklar oldu şimdi kızım sekiz yaşında ve artık onun bakımıyla ilgili de bir sorunum yok. Bu deneyimlerimi anlatma nedenim annelerin dikkatlerini bu noktaya çekmektir. Anneler çocuklarını büyütürken sadece meslek sahibi ya da mücadele adamı olarak değil aynı zamanda, ev hanımı, anne ve insan olarak da yetiştirmelidirler. S. B.

Emekleriniz zayi olmaz

Günümüz anneleri çocuklarının sadece iyi bir kariyer sahibi olması noktasında yönlendirmeler yaparken onların aynı zamanda bir anne, eş, komşu, evlat... kimliğinin de olduğunu dikkate almıyorlar. İş hayatımız, hayatınızın bir bölümünde yer alırken diğer alanlarda çeşitli kimlilerimiz vardır. Bu nedenle anneler çocuklarını, iyi bir mesleğe yönlendirirken aynı zamanda iyi bir eş ve anne olarak ta hayata hazırlamalıdırlar. Hepimiz aynı şekilde bir mücahide olmayı hayal etmişizdir. Ama ümitsizliğe kapılmayın, siz hem bir mücahide, hem bir eş ve anne olabilirsiniz. Bunun için, çocuklarınızla, eşinizle ve çevrenizdeki insanlarla ilgili sorumluluklarınızı yerine getirmeye gayret gösterin. Ve hayatınızın bütün alanını kapsayacak şekilde bir kulluk bilinciyle hareket edin. Yani yaptığınız bütün işlerin onun rızasına uygun olması zaten sizin kulluğunuzun bir parçası. Bu anlamda çocuğunuza verdiğimiz emek de, eşinize verdiğimiz destek de bu mücadelenizin bir uzantısı ve verdiğiniz hiç emek zayi olmayacaktır. Bunun için kendinizi taktir etmenizi ve yaptığınız mücadeleyi görmenizi tavsiye ederim. Ayrıca kendinizi eskiden olduğu gibi geliştirmeye gayret gösterebilir ve çevrenizdeki insanlara da yardımcı olabilirsiniz.