Türkiye’de mücadele gerçek demokrasiyi isteyenlerle vesayet rejimi mensubları arasında yaşanmaktadır. Tanzimattan bu yana son derece büyük imtiyazları ve maddi imkanları kontrolünde tutan oligarşik azınlık vesayet rejiminin devamı için 10 senede bir darbeler ortamını hazırlamıştır.
Vesayet rejimi mensubları imtiyazlarının devamı için her çareye başvurmuşlardır. Darbeler, provokasyonlar gibi. Hatta Adnan Menderes’in idamı, Turgut Özal’ın zehirlenmesi, Sultan Abdülaziz Han’ın katli ve Sultan Abdülhamid Han’ın tahtan indirilmesi. Zaten ciltler dolusu hadiselerin temeline inilmiş olsa vesayet rejiminin görüleceği kesindir. Tanzimattan bu yana gerçek demokrasiyi, insan haklarını, ekonomik gelişmeyi, yargının gerçek bağımsız ve tarafsızlığını, çok partili rejimi kesin kes önleyen güç vesayet rejimi mensublarıdır. Cumhuriyet 2 türlüdür. Demokratik ya da devlet cumhuriyetidir. Vesayet rejimi bir nevi bürokratların saltanatıdır.
28 Şubat postmodern darbesi anayasal kuruluşların ve İsrail’in müşterek eseridir. Bu darbe ile vesayet rejimi en katı ve aşılamaz hale getirilmiştir. 27 Mayıs 1960’dan bu yana bütün darbeler vesayet rejiminin eseridir. Vesayet rejimini besleyen en önemli felsefi kaynak pozitivizmdir. Tanzimattan bu yana asker ve sivil bürokrasi, yargı, üniversiteler büyük sermaye ve bunların medya ve aydınlar nezdindeki uzantılarından oluşan bürokratik merkez ve oligarşik azınlık vesayet hakkına sahip olduğunu ileri sürmektedirler. Halkın kendi kendini yönetmesi olarak bilinen demokraside aslı belirleyen halk ise vesayetten bahsedilmesi tamamen paradokstur. Monarşi ve otokrat rejimlerde vesayetten bahsedilemez. Çünkü bu rejimlerde halk devredışıdır. Son yapılan Abant platformu tarikat toplantısı değildir. Bu ülkeyi gerçekten seven aydınların toplantısıdır. Platformda terör ile vesayet rejimi görüşüldü. Milletin sesini ve istekleri dile getirildi. Bu asil millet Tanzimattan bu yana vesayet rejiminden çok çile çekti. Abant platformunda açış konuşması yapan Prof. Ergun Özbudun vesayet rejimini şöyle tarif etmiştir: “Seçilmişlerin seçilmemiş (tayin edilmiş) devlet organlarının denetimi altında bulunması” bu tarif gerçeğin kendisidir. Şiddet şiddetle çözülmez. Terör ancak demokrasi ve insan hakları ile çözülür.
Bazı siyasi partiler açıkça vesayet rejimine destek veriyorlar. Pakistan’da yüksek yargı darbeye direndi. Türkiye’de ise 27 Mayıs 1960, 12 Eylül 1980 ayakta alkışlandı. 28 Şubat anayasal kuruluşların anayasayı ihlalidir.