Ret cephesinde yer alanlara baktığımızda hiç birinin 28 Şubatçılarla, Ergenekoncularla ve benzeri örgütlerle ayrıldıkları bir nokta görülmez. Hepsi de birbirinin izinden yürümekte.
27 Mayıs 1960, 12 Eylül 1980’den sonra Türkiye’nin en karanlık yılları ve en kötü seneleri, 28 Şubat’tan önce başlayıp, 2002 yılına kadar olan zamanıdır. Halk bu yıllarda çok acı çekti. Ekonomi, siyaset, kültür, eğitim, birbirine girmiş ve içinden çıkılmaz hale gelmişti.
O yılları hatırlatarak yeniden moral bozmanın bir anlamı yok. Bu sebeple geçiyorum ama 28 Şubat’ta ülkeye ve millete yapılanları tarih ve halk affetmeyecektir, affetmedi de. Referandumun sonucundaki “Evet,” işte bunun bir göstergesiydi.
Ergenekon örgütünün ise hali ortada. Dava halen devam ediyor, kördüğüm çözülmeye başladığı için kolay kolay biteceği de yok. Meğer ülke ne tehlikelerden geçmiş. Ne karanlık günlere gebe kalmış. Adamlar soğan doğrar gibi milleti doğrayıp geçeceklermiş.
Allah yar ve yardımcımız olmuş da memleketimiz ve milletimiz büyük felaketlerden kurtulmuş. İnşaallah daha da kurtulacak. Çünkü malum çevrelerin rahat durması beklenmiyor. İşte referandumdaki “Ret” cephesi de onların istediği gibi hareket ediyor.
“Ret” cephesinde yer alan siyasi partilere ve onları destekleyen sivil toplum örgütlerine baktığımızda; söylemleri, propaganda biçimleri, iftira ve yalanları, 28 Şubat ve Ergenekoncularla hep aynı. Millet ile devlet arasında kendileri olmak istiyor.
Dünya değişiyor, insanlık her gün yeni bir ivme kazanıyor ama maalesef değişmeyen tek şey bu zihniyet. Değişime öyle direniyorlar ki, bugün yaptıkları propagandaların tüm metotları, söylem biçimleri, eylem şekilleri, 1940’lardan kalma denemelerden ibaret. Hiç biri de kalkıp; “Yeni bir şey bulalım,” demiyor. “Temcit pilavı” sözü, bunlar için biçilmiş kaftan.
28 Şubat’ta Refahyol hükümeti görevden uzaklaştırıldı. Bilinmektedir ve bilinmelidir ki, 28 Şubat’ta sivil kanadın başı Süleyman Demirel’dir. Erbakan hocadan alması gereken yılların öcünü 28 Şubat’ta almıştır. Çünkü Demirel rakipsiz bir öç avcısıdır.
Eğer Ergenekon cephesi de becerebilseydi, bugün Referandum “Ret”çilerinden bir koalisyon hükümeti kurduracak, Ak Parti hükümetini görevden uzaklaştıracaktı ama olmadı. Halkımızın büyük çoğunluğu, Cumhurbaşkanlığı seçimiyle birlikte, artık bu işe müsaade etmeyeceğini gösterdi ve gereğini de yaptı. Aynı senaryo bu sefer CHP, MHP koalisyonu olarak referandumda devreye girdi ve “Ret”te birleştiler.
Ergenekoncuların yapamadığını 28 Şubatçılar Demirel sayesinde yapmıştı. Demirel 28 Şubat hükümetini devirttikten ve Tansu Çiller’den de öcünü aldıktan sonra MHP, ANAP ve DSP hükümetini kurdurdu. Bereketsizlik ve felaketli yıllar da ardı ardına gelmeye başlamıştı.
Allah bir daha yaşatmasın, 17 Ağustos depremi ve 12 Kasım depremleri ülkeyi acıya ve gözyaşına boğmuştu. Aç ve açıkta kalan halkımıza dünyanın her yerinden ve yurdumuzun her köşesinden yardımlar akmıştı. Fakat bu kadar acının içinde bir şey oldu ve kimsenin inanmayacağı şeyler gerçekleşti. Ne olduğunu hatırlıyor musunuz?
Malum zihniyet depremzedelere gelen paralarla memurların maaşını ödemişti. Ve bir de çıkıp bunu itiraf etmişlerdi. Refahyol ülkeyi zenginleştirmişti, bunlar yoksullaştırdı. Daha da fenasını yaptılar. Depremzedelere gelen yiyecek, giyecek, içecek yardımlarını denetlediler.
Muhafazakâr kimlikli insanların başında bulunduğu veya yardım ettiği bilinen vakıf, dernek ve çeşitli kuruluşlardan gelen yardımların önünü keserek, acı içinde kıvranan insanlara yardımları ulaştırmadılar. “İrticacı” damgası vurarak, yardıma muhtaçları da yardım edenleri de perişan ettiler. Dahası da var fakat insanın yazmaya yüreği yetmiyor.
“Ret” cephesinin değişmediğini ve değişmeyeceğine dair bir örnek daha sunmak isterim. Rahmetli Özal, halkın büyük desteği ile Rahmetli Adnan Menderes’in naaşını İstanbul’a getirdiğinde, bugünkü “Ret” cephesi yine hop oturup hop kalkmıştı.