Bir kız annesiyim. İkinci bebeğim de iki ay sonra gelecek. Kızımı okula yazdırdım, okula alışmaları için bir hafta önce okula başladılar. Kızım okula hiç alışamadı, iştahı kesildi, uykuları bozuldu. Üzülüyorum çünkü çocuğun iştahı birden gitti, içine kapanık oldu, ben okula gitmeyeceğim diye tutturuyor. Ona nasıl yardımcı olabilirim? M.E

Güven verin

Okula yeni başlayan çocuklarda bu türden sorunlar görülebilir. Ancak bu sorun zaman içinde çocuğun okula adapte olmasıyla ortadan kalkar. Çocuğun okula alışabilmesi için en büyük sorumluluk ise size ve öğretmene düşüyor.

Çocuğunuz daha önce alışmadığı bilmediği yeni bir ortama girmekte ve bu durumda annenin başına bir şeyler gelebileceğine dair kaygı yaşamaktadır. Bir yerde buna ayrılma anksiyetesi de denebilir. Burada annenin çocuğu yatıştırması ve onu ilk günlerde okulun bahçesinde beklemesi ona arkasında olduğuna dair güven vermesi gerekir. Burada çocuğun kaygısını gidermeden yaşadığı semptomları ortadan kaldıramazsınız. Bu nedenle öğretmenle de görüşün ve çocuğu rahatlatmaya çalışın. Bir süre onunla birlikte gidin ve okulun bahçesinde bekleyin daha sonra çocuk okula adapte olma yoluna girdiğinde onu bilgilendirin. Artık okul çağına geldiğini, kendisinin de arkadaşları gibi okul çıkışına kadar dersleriyle meşgul olabileceğini bu konuda ona güvendiğinizi, evde onu bekleyeceğinizi, sevdiği yemekleri pişireceğinizi ifade edebilirsiniz. Çocuğa bu şekilde yaklaştığınız sürece yaşadığınız sorunların bir süre sonra ortadan kalkabileceğini düşünüyorum.

Boyum çok kısa
Fatma abla, ben bu sene 6. sınıfa geçtim. Çok cabuk sinirleniyorum. Üniverstede okuyan abimle çok kavga yapıyorum. Bir seye üzülünce benden özür dileseler de içimde bir sıkıntı oluyor, kendimi rahatlatamıyorum. Bazen okula gitmek istemiyorum ama bazen de evden çıkıp kendimi okula atmak istiyorum. Aynı şey ders çalışırken de oluyor. Bir de boyum çok kısa, kilom çok az. Beni azarladıklarında hemen ağlıyorum, çok hassasım. Bana neler tavsiye edersiniz, önerilerinizi bekliyorum. Şimdiden teşekkür ederim. Allah'a emanet olun...K.L

Duygularımızı ifade etme hakkımız var

Bu yaşlarda, arkadaş çevrene, ailenin kurallarına ve topluma uyum sağlamakta zorlanabilirsin. Yani, bu dönem kişide, kararsızlık, düşüncelerde dağınıklık, sinirlilik hali, arkadaş grubuna yönelme, aile içinde gelişebilecek anlaşmazlıklar görülebilir. Çünkü gençler, fiziksel, duygusal ve zihinsel olarak bazı değişimler yaşamaktadırlar. Bu değişimler akranlar arasında farklılık gösterebilir. Yani, arkadaşınızın boyu sizden daha fazla uzayabilir, ya da siz daha fazla kilo alabilirsiniz. Bu durum arkadaşlar arasında dile getirilebilir belki de alay konusu olabilir. Yani sen hiç istemediğin halde arkadaşın, sana boyun kısa diyebilir ve sen buna üzülebilirsin. Bütün bunlar tasvip etmediğimiz şeyler olsa da hayatın içinde var... Böyle bir durumla karşılaştığında, bunun senin için bir farklılık olduğunu belirterek, fiziksel farklılıktan çok, nasıl bir insan olduğunun ya da hayata neler kattığının daha önemli olduğunu vurgulayabilir arkadaşını bilgilendirebilirsin. Ağabeyinle yaşadığın çatışmaların nedenini bilmiyorum. Hangi konularda çatışıyorsun, bilgisiyar konusunda mı, odanızı paylaşma konusunda mı? Önce çatışma alanlarınızı anlamaya çalışın ve sorunları kavga etmeden, iletişim kurarak da çözebileceğinizi bilin. Sanırım öfkelendiğin şeyleri karşı tarafa ifade edemediğinden patlama noktasına geliyor ve stresli oluyorsun. Oysa, duygu ve düşüncelerimizi ifade etme hakkımız var fakat burada kırıcı olmamaya ve düşüncelerimizi uygun bir dille ifade etmeye özen göstermeliyiz.