Bu fakir, 40 yıldan bu yana İslam hukuku ile ilgilenmektedir. Anlayabildiğim kadarıyla Fıkıh olgusu, örf, âdet, ihtiyaç ve zaruretlere dayalı çok sayıda hüküm ihtiva etmektedir. Ortaya kondukları asır itibarıyla bu hükümlerin gerçeği ifade etmesine karşılık, günümüzde değişen ihtiyaçlar, zaruretler ve şartlar dolayısıyla bunların uygulanması imkânsız yahut anlamsız duruma gelmiş bulunmaktadır. İslam hukukunu canlandırmak azminde olan fıkıh âlimleri bu noktayı bu gün teslim etmektedirler. Bu fakir de fıkhın felsefe yönü ile meşgul olmaya çalıştığı için, aynı kanaati taşıyor ve fıkhın hükümlerinin çağımızda yenilenerek çağdaş İslam hukukunun ortaya konmasını ve dini açıdan toplum ile fıkıh arasındaki mesafenin kapatılmasını hararetle savunmaktadır.
Halis medrese tahsilinden gelen bu fakir kul, dini alandaki meseleleri bu şekilde anlamasına karşın, çağdaş hayat ile ve olaylarla direkt temas halinde olan devlet ve siyaset adamları, siyasetin ve devletin yenilenmesi gerektiğini nasıl anlayamıyorlar? Doğrusu buna şaşırmamak mümkün değildir. Yok, resepsiyonlara katılmamak, başörtülü hanımları küçük görmek, dini ibadetlerin ifasının önüne engeller koymak, işte bu muhafazakârlık anlayışının doğurduğu sonuçlardır.
Devlet ve siyaset alanında muhafazakârlık olmaz, belki halkın menfaati, maslahatı, çağın ihtiyaç ve zaruretlerine göre sürekli düzenlemeler yapmak, statik değil müteharrik davranmak gerekir. Siyaset motordur, motor durursa hayat da durur. Bizi uzun yıllardan beri durduranlar, geri döndürenler, geri döndürmeye çalışanlar artık bu hatalarından vazgeçmeli, değişimi kabul etmeli ve ileriye dönmelidirler; ileriye dönük adımlar atmalıdırlar.
Çağdaş yarış, bir otobanda seyreden otomobillerin bir biri ile yarışmasına benzer. Son derece modern cihazlarla donatılmış otomobillerle, son derece eğitilmiş sürücülerin yarıştığı bir otoban yolda, siz eğer tarihten kalma antika fakat donanımsız otomobiller ve eğitimsiz, donanımsız sürücülerle yola girerseniz geride kalmaya mahkûmsunuz, yarış dışı kalırsınız. İşte bugün siyasette ve devlet işlerinin yürütülmesinde eskiden yapılanları bir araç haline getirerek çağın sorunlarının üstesinden gelmek mümkün değildir. Nitekim, bugün “Paşa” sözcüğünü kullanmayı yasaklamak, yahut “Herkesin şapka” giyinmesini zorunlu kılmak mümkün değildir. Akıl sahibi her devlet adamının bunları düşünmesi ve halka yol göstermesi, kapatılan yolları ardına kadar açması gerekir.