Beş-altı gazetesi, üç kanalı var ama şirket sayısı çok.

Doğan Yayın Holding’ten başlayıp Doğan Holding’e uzanan bir sürü şirket.

Sık sık birbirlerinden hisse alıp durdular yıllar boyu.

Sonra bu nedenle Maliye ile sıkıntı yaşadılar, davaları hala sürüyor.

Sirkeci’den başlayıp Milliyet’le devam eden öykü Hürriyet’le zirve yaptı.

Siyasetin zayıf medyanın güçlü olduğu yıllardı.

O koşulları iyi değerlendirdi, araya 28 Şubat girince rüzgarı daha fazla arkasında hissetti.

Banka, benzin istasyonu sahibi oldu.

İkisini de büyük kazançlarla sattı.

Belki de hep böyle devam edeceğini düşündü ve zamanı doğru okuyamadı.

Belki de çevresi gerçekten çok kötüydü, hep yanlış yön verdi kendisine.

İstedikçe istedi, inşaat izni, rafineri izni...

Olmayınca kızdı, yanındakiler daha çok kızdı.

Wikileaks belgeleri bu durumu gayet iyi özetliyor, üstelik dedikodu olarak değil, analiz olarak.

Şimdi medyayı terk etme kararı aldı.

Medyanın eski tadı kalmadı zaten, başbakanla telefonda bile görüşemiyorsan ne kıymeti var ki bu işin.

Hürriyet dahil, nesi var nesi yok satıyormuş.

Sonunda ceketini ve 3-5 milyar dolarını alıp çıkacak medyadan.

Kötü bir tablo sayılmaz ama medya gücünü çok özleyeceği kesin.

Görünen o ki, arkanda medya gücü varsa “Beyaz Türk” yoksa sadece zengin oluyorsun.

Kemal Ilıcak’ı, Kemal Uzan’ı, Sedat Simavi’yi, Dinç Bilgin’i gördü.

Hepsinin piyasadan silinmesinden az veya çok mutlu oldu.

Şimdi sıra ona geldi.

O da gidiyor.

Ceketini hazırlamış bekliyor.

Faldaki deyimle, üç vakte kadar sahneden çekilecek.

Üç ay mı desem, üç yıl mı desem bile yok.

İcra Kurulu Başkanı üç ay dedi çünkü.

Şakası yok gidiyor.

Bu dünya Sultan Süleyman’a bile kalmamış, sözünün bir başka örneği.

Arkada kalanlar düşünsün...

Gelenler aynı kafada giderse yatırdıkları paralarla batarlar.

Ben Fehmi Koru’nun yalancısıyım, bu çevre belli ki adam batırma üstadı, Aydın Doğan dayanamadı, elin Amerikalı ne olduğunu anlayana kadar batar gider vallahi...

Bu da Turkish tavsiye, hem de bedavasından...