12 yaşındaki oğlum aşırı mükemmeliyetçi bir çocuk. Her şeyi kusursuz yapmak istiyor, bu da onun başarısını etkiliyor. Ödevlerini yaparken küçük ayrıntılara dahi vakit harcadığından konunun özünü kavrayamıyor. Okul içinde yapılan etkinliklere de katılamıyor, anne yapamam deyip işin içinden çıkıyor. Çünkü, o her şeyi dört dörtlük yapmak istiyor ve yaptığı işi bu şekilde yapamayacağına inanıyorsa uzak kalmayı tercih ediyor. Oğlum bu alışkanlığından dolayı pek arkadaş edinemiyor. Arkadaşının küçük bir kusurunu gördüğünde hemen terk ediyor. Çok fazla detaylara takıldığı için, eli de çok yavaş ödevlerini yaparken saatlerce vakit harcıyor. Daha şimdiden üniversiteyi kazanamayacağına dair karamsar hayaller kuruyor ve bu takdirde ne yapabilirim diye düşünüyor. Odasında küçük bir eşyanın yeri değişse kıyameti koparıyor... Eşimle ben de mükemmeliyetçiyiz, yaptığımız işin mükemmel olmasını isteriz ama bu bizim hayatımıza hergangi bir zarar vermedi. Ama çocuğum için üzülüyorum, bu durumda ne yapabilirim? S. H.
Orta yol rahatlıktır

Çocuklarda mükemmeliyetçilik anlayışı, ailenin tutumuyla yakından ilgilidir. Ailenin ve çevrenin çocuktan yüksek beklentilerinin olması onun üzerinde bir baskı oluşturarak mükemmel olma noktasında zorlamaktadır. Çünkü kendisine atfedilen beklentiler neticesinde çocuğun iç dünyasında "başarılı olmadığım, yaptığım işleri en iyi şekilde yapmadığım sürece ailemin ve çevremin sevgisini kaybedebilirim" inancı yerleşmektedir. Bu nedenle çocuk, derslerden düşük not aldığında, yaptığı işler ya da davranışları konusunda eleştirildiğinde sevgi nesnesini kaybedeceği duygusuna kapılarak panik yapmakta ve düş kırıklığına uğramaktadır. Bu durumda çocuk beklediği sonuca ulaşamadığında, ortaya çıkan kaygıyla başa çıkabilmek için mücadele eder ve bu dönem, iştahsızlık, uyku bozukluğu, panik durumlar, iletişim sorunları görülebilir. Böyle bir duruma zemin hazırlamamak için, öncelikle kendi yaşam tarzınızı değiştirerek mükemmeliyetçilik yerine, olayları olduğu gibi kabul etmeye çalışın. Ve işlerinizi istediğiniz yeterlilikte yapamadığınız zamanlarda da bunun normal olduğunu kabul edin. Ayrıca, çocuğa karşı beklentilerinizi yüksek tutmayın, onun yeteneklerini kişisel farklılıklarını da dikkate alın. Neden en iyi olmadın, neden şu değil bu notu almadın tarzında cümleler sarf etmeyin. Eleştirmeyin... Orta halli biri olmaya teşvik edin.
Bağımlı biriyim

30 yaşında bir bayanım. Bir şirkette eleman olarak çalışıyorum. Fakat işimi yaparken ve insanlarla iletişim kurarken zorlanıyorum. Küçüklüğümden beri bağımlı biriyim. Bir başkasına sormadan kararlarımı özgürce veremiyorum. Sevdiğim insanlara hemen bağlanıyorum ve onlardan ayrılamıyorum. İyi bir işim var ve burada başarılı olmaya çalışıyorum ama yapamıyorum. Bu konuda tavsiyelerinizi bekliyorum. N.Y.
Kararlarınızı kendiniz verin

Anne babaların, aşırı katı kuralcı ve baskıcı olması çocuk üzerinde bağımlılığa neden olabileceği gibi, aşırı disiplinsiz, aşırı korumacı ve çocuğun bireysel becerilerini geliştirmesine fırsat tanımayan tutumlar da bu davranışa zemin hazırlayabiliyor. Bağımlı kişi, kendi kararlarını vermekte ve özgürce hareket etmekte zorlanır. Sorumluluk almaktan da kaçabilir, sevdiği nesnelerden ayrıldığında büyük bir çökkünlük yaşayabilir ve sürekli terk edilme kaygısıyla hareket edebilir... Bu durumdan kurtulmak için, kendinizle ilgili kararlarınızı bağımsız bir şekilde alınız ve bu konuda ortaya çıkacak risklere karşı güç geliştirmeye çalışınız. Bağımlılık yaşayan bir kişi için en zor iş bağımsızlıktır. Hayatınızla ilgili kararlarda ve bireysel çabalarınızda aile büyüklerinizle istişare yapabilirsiniz fakat kendi karar mekanizmanızı da işler hale getirmeli ve bağımsızlaşmaya çalışmalısınız. Bu konuda kararlarınızı gözden geçirmeye ve doğru kararlar vermeye çalışın ve bunun için kendinize düzenli bir program çizerek, bu program doğrultusunda uygulamalar yapın.