Kimi yanlışları, eleştirilecek uygulamaları elbette var.

Kimin yok ki.
Ama herşeye rağmen

Türkiye’nin ona kocaman bir teşekkür borcu var.

Yargı sisteminin askerin vesayet ve denetiminden kurtarılmasına yaptığı büyük katkı için.

Cumhurbaşkanlığına Abdullah Gül’ün seçilmesi bir dönüm noktasıydı.

Böylece Derin Devlet’in Çankaya üzerindeki denetimi kırıldı.

Ardından Savcı Öz’ün Ergenekon Davası geldi.

Bunun ardından da Derin Devlet’in onu ve davaya bakan kilit yargıçları görevlerinden etme çabasını izledik.

Adalet Bakanı Sadullah Ergin’in dik duruşu sayesinde, Şemdinli davasında benzer bir gelişme olmadı.
Ergin siyasi bir risk alarak

anayasa değişikliği için bastırdı ve ülke tarihini etkileyecek bir değişimin öncülüğünü yaptı.

Böylece 12 Eylül Anayasası’nın yargı üzerinde kurmuş olduğu askeri vesayet sistemi kırıldı.

Demirel ‘Bana milliyetçiler adam öldürüyor, dedirtemezsiniz’ demişti.

Eski sistem, ‘Devlet adına suç işleyeni mahkum edemezsiniz’ anlayışı üzerine kurulmuştu.

Bu dönem kapandı.

Gerek Zirve Yayınevi katliamı, gerek Hrant Dink cinayeti, gerek Danıştay baskını kimi kamu görevlilerince planlanıp hayata geçirilmişti.

Yargı düne kadar bu gerçeğin ortaya çıkmasını engeller bir işlev gördü.

Mağdur vekillerinin duruşmalardaki taleplerini geri çevirerek gerçeğin ortaya çıkmasını engelledi.

Bunu, Hakimler ve Savcılar Yüksek Kurulu üzerindeki tam hakimiyetiyle sağladı.

Gerçeğin peşine düşen yargı mensupları süratle cezalandırıldı.

Çünkü yargı Wikileaks belgelerinde vurgulandığı gibi Derin Devlet yapısının önemli bir sacayağıydı.

O nedenle Danıştay baskını irticacı bir avukata, Hrant Dink baskını okeyci 3-5 gence, Zirve Yayınevi katliamı kafayı yemiş çocuklara yıkıldı.

Ta ki, Ergenekon Davası devreye girinceye kadar.

Yoksa, Derin Devlet’in yargısıyla ona hizmet eden medyası elbirliğiyle bu gerçeklerin ortaya çıkmasını engelleyeceklerdi.

Onun için Zekeriya Öz’ü hedef seçtiler.

Öz, devlet adına suç işlediğini, bu nedenle gerçek dokunulmaz olduğunu düşünenlere dokundu.

Hürriyet’in o dönemki manşetlerine bir dönüp bakarsanız, Öz’ün nasıl itibarsızlaştırılmak istendiğini görürsünüz.

Oysa Öz, bu davayı açarak bir sürü insanın hayatını kurtardı, çocuklarımızın daha güvenli bir Türkiye’de büyümesine müthiş katkıda bulundu.

Vesayetçi yargı görevden almak istedi, vesayetçi medya bu konuda ona cephane sağladı.

Ama bu kez sonuç alamadılar, şimdi de Zirve Yayınevi katliamını aydınlatmaya soyundu.

Ergenekon torba değil ama bunlar da görmezden gelecek suçlar değil.

Helal olsun Öz’e.

Kendisine bir kez daha teşekkür ediyorum.



Cemiyet, Odatv’yi maymun etti

O kadar yanlış buluyorduysan, ödül vermeyecektin.

Ödül vermeye değer görüyorsan ödülü geri almayacaktın.

Gazeteciler Cemiyeti, Odatv’ye verdiği ‘Yılın Haber Portalı Ödülü’nü askıya almış.

Askıya almak ne demekse...

Hani, üyelik aidatını ödemediğiniz kulüpler gibi.

Ne kadar askıda kalacak bu ödül merak ediyorum.

Bırakın ödülü, yürüyün siz.

Anca gidersiniz...



Vakıfbank’a tebrik

Türkiye’de bir ilke imza atıp voleybolda Avrupa Şampiyonu oldular ama yine de kendilerine ana spor sayfasında yer bulamadılar.

Yerel futbol, küresel başarının önüne geçti.

Türkiye’nin dünya çapında algısına büyük katkı sağladı bu başarı.

Üstelik, geçen sene Avrupa 2’ncisi olmuş, bu senenin en iddialı ekibi Fenerbahçe’yi yenerek gösterdiler bu başarıyı.

Önümüzdeki yıllarda daha çok genç kızımız voleybolla ilgilenecekse, bu kupanın bunda ciddi katkısı olacaktır.

Emeği geçen, bu takıma destek veren tüm yöneticileri kutluyorum.



Medya çeteleri

İlişkilerini deşifre ediyor diye Fehmi Koru’ya ateş püskürüyorlar.

Çünkü doğruyu yazıyor.

Medyada çeteler hep olmuştur, bugün de var.

Yazı sipariş etmek, tek adam diktatörlüğünü işleme kararı almak, hedef seçip sindirmek, CHP rüzgarı estirmek gibi çeşitli amaçlarla organize oluyorlar.

Hiç bir araya gelmez dediğiniz isimleri buluşturuyorlar.

Belli bir disiplin içinde konu belirleyip hep bir ağızdan gürültü koparmaya çalışıyorlar ama artık ağababaları su başlarını tutmuyor.

O nedenle de pek kıymetleri kalmadı.