Geriye ne kalır

l 45 yaşında bir kız kardeşim var. Evliliğinin beşinci yılında eşini kaybetti ve bir daha hiç evlenmedi. Şimdi annemden kalan evde yalnız yaşıyor. Oldukça kilolu biri. Doymak nedir bilmiyor, sürekli bir şeyler yeme ihtiyacı hissediyor. Ama yedikten sonra pişmanlık duyuyor ve yediğini çıkartıyor. Birkaç kere doktora götürdüm, "Bulimia" olduğunu söylediler ama tedaviye devam etmedi. "Ben bunu evde kendi kendime alt ederim" dedi ama yapamadı. Yemek yemek onu pek rahatsız etmiyor ama yemeğin ardından kusma ihtiyacı hissediyor olması onu çileden çıkarıyor. Biraz perhiz yapsa daha kötü oluyor. Çünkü hayatta tek zevk kaynağının yemek olduğunu düşünüyor ve yemeği de hayatımdan atarsam geriye ne kalır diyor. Bana Bulimia konusunda birkaç cümle de olsa bilgi verir misiniz? Bundan kurtulmak ve kilo verebilmek için neler yapılabilir?

N. G.

İlgi alanlarını tesbit edin

l Bulimia sorunuyla başa çıkmaya çalışan kimseler tıkabasa yemek yerler ve sonra yediklerini kusarak fazla kilolardan kurtulmaya çalışırlar. Araştırmalara göre, bu tür sorunları olan kimseler, kendilerini değersiz hissediyorlar ve onay alma ihtiyacı içinde oluyorlar. Bu ihtiyaçlarını karşılamak için de, çevrelerindeki kimselere karşı çok fedakar davranıyorlar ve onların desteğini, onayını kaybetmekten kaçınıyorlar. Bu tür sorunu olan kimselerin tek rahatlama aracı yemek yemek olduğundan, küçük bir sıkıntıya düştüklerinde ya da evde yalnız kaldıklarında hemen yemeklere yöneliyorlar. Bir taraftan yemek yemekten kendilerini alamazken diğer taraftan kilo alma kaygısıyla yediklerini çıkarmaya başlarlar... Size tavsiyem kardeşinizi, psikiyatrist, beslenme uzmanı ve doktor olmak üzere üç alanda yardım alacak şekilde bir tedaviye yönlendirin ve burada sebat etmesini sağlayın. Bununla birlikte hayatta farklı zevk kaynaklarının olduğunu da belirterek, yemek dışındaki keyif alanlarına da yönlendirebilirsiniz. Spor yapmak, güzel sanatlarla meşgul olmak, gezmek, tatile çıkmak, kitap okumak, ibadetlerini yerine getirmek... gibi bize huzur veren ve hayatımıza pozitif anlamlar yükleyen alanlara teşvik edebilir ve ona yemek yemenin dışında da zevk kaynaklarına olduğunu gösterebilirsiniz.
Hayal kırıklığına uğradım

l 25 yaşında bir bayanım. İki yaşında bir kızım var... Üniversitedeyken eşime aşık oldum ve okulu bırakıp evlendim. Ama o kadar pişmanım ki, inanın içimden başımı taşlara vurmak geliyor. Eşimin, dayağı şiddeti filan yok ama bana karşı çok ilgisiz. Vaktinin çoğunu arkadaşlarıyla geçiriyor, ben ise evde geç vakte kadar onun gelmesini bekliyorum. Eşimle paylaştığımız hiçbir şey yok. Akşam eve geldiğinde işlerini soruyorum bana doğru dürüst cevap bile vermiyor. Şimdi okuluma devam etseydim öğretmen olacaktım, annemi dinlemedim başıma bunlar geldi. Evliliğimi bitirip aileme dönemem ama eşimin davranışları da beni çok üzüyor. Böyle bir sorunla nasıl başaçıkabileceğimi bilemiyorum. Sanki ömrüm tükendi gitti, çökkünlük yaşıyorum... Kendimi eve hapsettim, bütün ideallerim yok oldu, hayal kırıklığına uğradım. Bana neler tavsiye edersiniz?

A. G.

Hayatın başındasın

l Evlilik öncesinde, eş adayları beğenilme duygusuyla hareket ettiklerinden, doğal yaşam tarzlarının dışında bir kişi olarak ortaya çıkabiliyorlar. Bu dönem, en güzel giysilerini giyiyorlar, en güzel sözcükleri sarfediyorlar ve her konuda itinayla hareket ediyorlar. Evlendikten sonra, her şey normal seyrine dönüyor ve artık verilen vaadleri, daha önceden gördüğünüz ilgiyi göremeyebiliyorsunuz. Tabi bu herkes için geçerli değil ama bazen böyle durumlar da olabiliyor...

Yaşadığınız sorunun sizi yıprattığını eşinizle paylaşın ve çözüm arayışlarınızda desteğine ihtiyacınızın olduğunu belirtin... Ayrıca niçin eve geç geldiğini, neden vaktinin çoğunu arkadaşlarıyla geçirmek istediğini neden bunlara ihtiyaç duyduğunu uygun bir dille sorarak onu anlamaya çalışın. Bu durumun üzerinizde bıraktığı etkiyi belirterek yaşadığınız sorunu çözmek istediğinizi ifade edin.

Bununla beraber, aile ilişkilerinizle ve arkadaşlarınızla diyaloglarınızı geliştirmeye ve birlikte vakit geçirmeye çalışın. Daha önceden olduğu gibi kitap okumaya, sosyal aktivitelere katılmaya çalışın. Daha hayatın başındasınız ve anladığıma göre, bu sorunları atlatabilecek güçte birisiniz. Bunun için ayaklarınızın üzerinde durmaya çalışın, yeteneklerinizi yeniden keşfedin ve biraz da kendinize yatırım yapın. Bütün bunlara rağmen sorununuzu çözme noktasında bir sonuca ulaşamamışsanız bir aile danışmanına gidiniz.