Her konuda olmasa da, Kürt ulusalcı hareketini genel olarak başarılı buluyorum. İşte bir örnek: Siyasette kendi terminolojini rakibine kabul ettirmek önemlidir. Bunu başaran taraf, ideolojik açıdan hegemonya kurar.
Yaşı yetenler bilir: 1970'lerde Sol'un, 1980'lerde sonra ise Turgut Özal'ın ortaya attığı terimler öne çıkmıştı. Karşı olanlar dahi, o kavramları cümle içinde kullanarak muhalefet ediyordu Sol'a ve Turgut Özal liberalizmine. İşte bu açıdan Kürt ulusalcıları (yani Abdullah Öcalan, PKK, BDP ve diğerleri) hiç de fena değiller.
Örneğin "demokratik özerklik" diye bir yönetim modeli attılar ortaya. Karşı olanlar dahi önce bu kavramı kullanıyor, yani "demokratik özerklik" diyor, sonra eleştiriye geçiyor.
İşin eğlenceli tarafı şu: Demokratik özerkliğin ne olduğunu Kürt ulusalcıları tam olarak bilmezken... Eleştirenler de bu bilinmeyen şeye, ancak kırık dökük ipuçlarından hareketle ve sezgilerini kullanarak karşı çıkıyor.
***

Kürt ulusalcıları, bir süredir, başına/sonuna "demokratik" sıfatını yerleştirmeden, ortaya bir kavram ya da model atmaz oldu. Her yemeğe "kişniş" katan Uzakdoğu aşçılarına benzediler.
Peki, demokrasi kavramını hangi anlamda kullandıklarını biliyor musunuz? Ben az çok anladım:
"Demokratik" kelimesi "Kürt ulusalcılarını" temsil ediyor.
Örneğin niye basitçe "özerklik" demiyorlar da, "demokratik özerklik" diyorlar?
Bir bölgenin özerk olması, oradaki tüm siyasi fikirlerin, merkezkaç karakterli (desantralize) bir yönetim sürecine katılmaları anlamına geliyor.
Halbuki Kürt ulusalcıları buna karşı. Çünkü farklı Kürt partilerinin oluşturduğu yelpaze içinde "bir" parti olmak değil, söz konusu bölgenin "tek" partisi olmak istiyorlar.
"Biz herkesi hizaya sokacağız", pardon, "ikna edeceğiz" diyor Kürt ulusalcıları. "Tek parti rejimi" yani; 1930'ların CHP'si gibi bir şey...
"Türk Türkiye" birden fazla partiyle yönetilirken, "Kürt Türkiye" tek partiyle yönetilecek anlayacağınız... Her siyasi kavrama maydanoz edilen "demokratik" lafının anlamı işte bu.