Fatma abla, ben şu an 20 yasındayım. Size bir sorunumdan bahsetmek istiyorum. Tahminim bu sorunun sadece beni degil, genel olarak bir çok insanımızı etkiledigini düsünüyorum. Elhamdülillah müslümanız. Ve kamil bir imana sahibi olmak için, güzel ahlak şart. Ben elimden geldigi kadar Peygamberimize layık bir ümmet olmaya çalışıyorum... Ama ailelerimizin bize vermiş oldugu eksik egitimden dolayı, çeşitli davranıs bozukluklarına şahit oluyoruz. Sakin, anlayışlı, sorunlarına çözüm getiren hilm sahibi bir insan olmak istiyorum ama karşımdakiler aynı hassasiyeti gösteremedigi icin, bir zaman sonra aynı şekilde karşılık veriyorum. Kendime hakim olamıyorum... sonra da ümitsizlige düsüyorum, vidan azabı çekiyorum. Özellikle anne ve babaya karşılık verdiğimizde, amellerimizin boşuna gittigini düsündügümde, cok üzülüyorum ve pişman oluyorum. Kendi adıma ve onların adına istigfar ediyorum ama yine de içim rahat etmiyor. Tabi bu konuda anne babalarımız da bizi sürekli aşağılıyorlar, eleştiriyorlar, begenmiyorlar, beklentileri hep kendi istekleri dogrultusunda oluyor. Anne babalarımız başkaları için yaşadıklarından işlerine gelince, övüyorlar, işlerine gelince yeriyorlar. Ama bunun benim için bir anlamı kalmıyor, ben başkasına degil, anneme ve babama yaranmak istiyorum, onların gönlünü almak istiyorum, bundan dolayı Allah'ın rızasına mazhar olmak istiyorum... Çok üzgünüm... Ben kötü ahlaklı biri degilim aslında ama aile içinde bu şekilde algılanıyorum. Annemle babam kendi hatalarını görmüyorlar. Konuşmaya calıştım, hemen sen önce kendine bak diye itiraz ettiler. Dışarıda arkadaşlarımla ilişkilerimde sorun yok ama ailemle çatışıyorum. Evin içinde kötü anılan dışarıda sevilen biriyim, Ümitsizliğe düşüyorum ne yapabilirim? S. B.
İyi niyetli olduklarından eminiz

Eğer kalbimizi kıran bizi inciten insanın iyi niyetinden emin isek, pek aldırmayız ama arkamızdan kuyumuzu kazdığını, hakkımızda kötü şeyler düşündüğüne inanırsak, iş değişir. O zaman öfkelenir ve karşı atağa geçeriz. Bütün bunları düşündüğümüzde ebeveynlerimizin ne kadar iyi niyetli olduklarını anlarız. Onlar her zaman bizim iyiliğimizi düşünürler. Ancak bizler de gelişim sürecinde bazı sıkıntılı dönemlerden geçer ve farkında olmadan onları kırabiliriz. Böyle durumlarda helallik istemek ve onların gönüllerini onarmak gerekir.

İfadenden anladığıma göre anne baba ile zaman zaman ev içinde çatışıyorsun. Onlar kimi zaman eleştiriyorlar kimi zaman hatalarını yüzüne vuruyorlar. Elbette bu gibi durumlarda her birimiz inciniriz. Ancak ne olursa olsun karşımızdaki kişinin anne babamız olduğunu bilir ve onların iyi niyetinden kuşku duymayız. Bu nedenle, onları olduğu gibi kabul edebilir ve nelerden rahatızlık duyuyorlarsa bu konularda titiz davranabilirsin. Vicdanen rahatsızlık duyduğunu anlıyorum bu konuda duygularını paylaşabilirsin. Eminim durumu onarmak için ellerinden geleni yapacaklar ve senin üzülmene gönülleri razı olmayacaktır.