İslâmın kelime anlama, barıştır, emniyettir, selâmette olmaktır, her türlü olumsuzluktan emîn olmaktır. Dolayısıyla dahilî ve milletler arası ilişkilerde aslolan barıştır. Müslümanlar hem kendi aralarındaki, hem de gayrimüslimlerle olan münâsebetlerindeki problemleri kavgasız-gürültüsüz, anlaşarak ve herkesin hakkına riâyet ederek çözmekle mükelleftir.

Bu husus şöyle de özetlenebilir:
“Dostlarına karşı mürüvvetkârâne muâşeret ve düşmanlarına sulhkârâne muâmele etmektir.” 1
Kur’ân mü’minleri, kendi aralarında yumuşak ve merhametli olmaya, “Muhammed, Allah’ın elçisidir. Onunla beraber olan mü’minler ise kendi aralarında merhametli, inkârcılara karşı serttirler” 2 âyetiyle dâvet eder.
Dolayısıyla, kat’î surette kendi aralarındaki emniyet ve barışı bozmaya yetkili değildirler. Çünkü:
“Müslümanlar birbirlerinin kardeşleridir. Aralarında barışın kalıcı olmasını temin ediniz” 3 diye ferman verir.
“Mü’minlerden iki grup birbirleriyle savaşırlarsa, aralarındaki anlaşmazlık konusunu barış yoluyla çözünüz” 4 âyeti de Müslümanlar arasında niza ve kavganın kabul edilemeyeceğini açıkça ifâde eder.
Müslümanlar arasındaki ilişkilerde barışın esas olduğunu belirten yüze yakın âyetle Cenâb-ı Hak bir taraftan fertlere sulh ve barış içinde olmayı emrederken, diğer taraftan da topluma kişiler ve gruplar arasında barışı sağlamak için aktif olarak rol oynama görevini yüklemektedir.5
İnsan hayatı sözkonusu olduğunda, şu kesinlikle bilinir, bilinmeli: Kişi ancak canını, malını ve namusunu fiilî bir saldırıdan kurtarmak için saldırgana karşı kendini savunma, kendini müdafaa için saldırganı öldürmekten başka çaresi kalmamışsa, öldürme hakkına sahip olabilir. Başka hiçbir sebeple bir kişinin bir insanı öldürmeye hakkı olamaz. Saldırı sona erdikten sonra suçluyu bizzat kendisi cezalandırmaya kalkışamaz. Suçluyu bizzat cezalandırmaya kalkışan kişi, suç işlemiş olur. Nefis müdafaası dışında ileri sürdüğü sebep ne olursa olsun, insan öldüren kişi katildir ve canidir. 6
Gerçek bu iken, İslâmiyeti “şiddetin” kaynağı, Müslümanları da şiddet yanlısı gibi göstermek, cehaletin, ahmaklığın ve bağnazlığın en uç noktası değil mi?

Dipnotlar:
1- Mektûbât, s. 258.
2- Fetih Sûresi, 29.
3- Hucurat Sûresi, 10.
4- Ags, 9.
5- Prof. Aktan,
6- Aktan, age.