Nasıl kendim olabilirim? Bu soruyu, günde bir kere her insanın kendisine sorması gerekir. Kimim ben? Nereden geldim? Nereye gidiyorum? Bu soru benim hayatımın seyrini değiştiriyor, bana kendimi, sorumluluklarımı, insanlığımı, kulluğumu hatırlatıyor... Zira kendim olmam, insan olmamla alaka kurmam ve varlığımı bilmemle ilgilidir. Böyle bir soruya ekmeğe suya olduğu kadar ihtiyacımız var, çünkü insan şu zaman nehrinde nefes nefes tükenirken, çoğu zaman kendini unutuyor, geçip giden zaman tünelinde nefes alıp vermekten başka bir amacı yokmuş gibi davranıyor... Düşünce ve gönül insanlarının bu farkındalığı ve bilinçliliği elde edebilmek için, çoğu zaman yalnızlığa, inzivaya, tefekküre çekildiklerini görürüz. Onlar ben kimim sorusunun cevabını ve bu cevabın kendilerini götüreceği yeri ararken çoğu zaman çevresel uyaranlardan uzaklaşarak yalnızlığı seçerler. Orada kendi iç dünyalarına uzun bir yolculuğa çıkarlar....

Düşünmek ve düşünebilmeye vakit ayırmak önemlidir çünkü bu, kişinin kendini bulmasına, kendini tanımasına ve kontrol etmesine yardımcı olmakta ve uzunca bir gönül yolculuğuna çıkmasını sağlamaktadır. Burada insan, dışarıdaki o kargaşalı hayattan koparak, kendi içine, içsel dünyasına, gönlünün kentlerine doğru yürümektedir. Düşünün bir şehir ki, envai çeşit zenginliklerle dolu... Hüzünler var, akıtılmamış gözyaşları, hıçkırıklar, neşeler, ihtiraslar, kıskançlıklar, sevgi ve aşk kırıntıları... Var... Kişi burada güçlü iradesiyle, gönül şehrinin yönetimini eline alıyor ve şehri kirlerden arındırıyor, ayrıştırıyor, acılara sabır suyu veriyor, hasedi kapıdan dışarı atıyor... Temizliyor.

Burada bir kez daha kendi sorumluluğunun bilincine varıyor...

İnsan olmak, sorumluluk almakla eşanlamlıdır. Zira beni öteki varlıklardan ayıran, kurallarla insan olmamı sağlayan şey sorumlu olmamdan kaynaklanıyor. Peki nedir sorumluluk?

Benim sorumluluğum öncelikle emaneti yüklenmiş olmamla başlar... Bu bana insan olma, yükümlülüğünü veriyor. "Hani Rabbin bir zamanlar meleklere "Ben yeryüzünde bir halife yaratacağım" demişti" (Bakara 30)