Suriye’de Beşar Esad kaçtı kaçacak. Ailesini kurtarmak için İngiliz eşini ve çocukları ile kaçırma teşebbüsünün akıym kaldığı haberi yaygınlaştı. Diğer bir iddia, Esad’ın bu derece anlamsız mukavemetinin sebebinin annesi ile ablasının sert etkisi olduğudur. Yani Baba Esad’ın (Ar. Hafîzu’l-Esed) eşi ile kızının...
Şimdi Beşar Esad’ın babasının Hama’da 40.000 Sünnî Suriyeli’yi tank ve topla öldürüp yok ettiği gibi ikinci bir soykırım yapacağı endişesi başladı. Suriye’de muhalefet, Şam ve Haleb şehirlerine yayılmış durumda. Esad’ın âkıbetinin Kaddafi gibi olacağı söyleniyor.
Esad’ın eninde sonunda gideceği âşikâr. Esad’ın düşmesi Arap âlemini rahatlatacak, hattâ sevindirecektir. Arkasından “vah vah” diyecek Arap devleti bırakmadı. Ama İran, dehşetli prestij kaybedecektir.
İran’ın Doğu Akdeniz’i kaybı demektir. Hamas’la Hizbullah’la ilişkisi çok zora düşecektir. Bu da Filistin davasında demokrasilerin ağır basacağı anlamındadır. Ama Filistin devletinin kurulmasını kolaylaştırır.
Şii örgütlerinin hepsinin İran’la ilişkileri kesmesi mümkün değil. Ancak İran’la bir Filistin barışı imkânsızdır.
Her hâl-ü kârda Suriye’de Baas rejiminin son günleridir. Amerika-Rusya dehşet dengesi yıllarının şartlarına göre düzenlenmiş bir rejimdi. Şimdi dünya şartları temelden değişti. Suriye’nin mukavemeti, çağımızın çok gerilerinde kaldı. Suriye, demokrasiye ehil bir Arap toplumudur. Gerçi Fransa’nın Suriye’de demokrasiyi düzenlemek hevesi vardır. Fakat bu engel de aşılır. Hür ve müreffeh bir Suriye’nin oluşması pek de zor olmaz.
Diktatörlük kötüdür. 21. yüzyılda hükmü kalmamıştır. Hele aile diktatörlüğü, iktidarın babadan oğula geçmesi, dehşet verici olmuştur. Tabiatiyle katı bir rejimle gerçekleştiği için, daima insan hakları ortalamasının altında kalmıştır.