Anneler günü ya da Dünya Kadınlar günü... gibi belirlenmiş gün ve haftalar sadece, kapitalist zihniyetlerin birer projesi değil aynı zamanda insanın kendi türüyle arasındaki kopukluğu ve uzaklaşmayı telafi etmeye yönelik bir oluşumdur da. Ancak, 8. Mart'ta kadın hakları ve kadına yönelik sorunlar gündeme gelse ve kutlamalar, bütün dünyada çeşitli şekillerde devam etse de, hiçbir zaman kalıcı bir çözüm ortaya koyulamamıştır. Yani, ne kadın işçilerin ayaklanmaları ne dünyanın çeşitli bölgelerinde yapılan toplantılar, tertiplenen ayaklanmalar, projeler, etkinlikler kadını hak ettiği konumuna getirmiş ve sorunlarını ortadan kaldırmış değildir. Her yıl, 8 Mart'ta bizim toplumumuzda da, kadınlara yönelik sorunlar dillendirilir, çeşitli eğlenceler düzenlenir, paneller yapılır, kadınların sahip olduğu haklar yeniden gündeme gelir. Ancak kutlamalar bittiğinde her şey küllenir ve kadınlar yığılmış sorunlarıyla baş başa kalırlar.

Hamdolsun ki, bizler, dinimizin kadına verdiği değeri bilir, onları başımızın tacı yapar ve böyle bir güne ihtiyaç duymayız. Çünkü, kadın ne görsel medyada boy gösteren bir konu mankenidir ne tüketim araçlarının bir versiyonu ne de irade özgürlüğü elinden alınmış bir köledir. Aksine kadın öncelikle kul, sonra da ana ve eştir. Kadın geleceğe insan yetiştiren ve gönlünde taşıdığı şefkatle insanlığı kuşatan kişidir. Dinimiz, kadına hak ettiği konumu verir ve ona ana olarak, eş olarak özel bir değer biçer.

Ama ne yazık ki, sözde çağdaş kesimin sözcülüğünü yapan medya yıllarca kadınların, eğitimsizliğini, ezilmişliğini, kocasından yediği dayağı, iş imkanından yoksun olmalarını dinle ilişkilendirdi ve nerede ezilmiş bir kadın görse " işte gericiler kadını bu hale getirecekler" diye lanse etti. Bu çarpık anlayış, Anadolunun saf ve temiz insanının duygularını kirletti. Yani suyu bulandırdılar, insanların zihinlerini dönüştürmeye çalıştılar. Şimdi bizlere, bu suyu temizlemek ve kadına da erkeğe de Allah'ın verdiği sorumluluğu hatırlatmak düşüyor.