“Hiçbir zaman her şey bir anda olmaz. Her şeyi bir anda istemek, hiçbir şey istememektir” demiş ve bu kaideyi “bir devlet ve medeniyet inşası boyutunda düşünmeye” davet etmiştik.

Evet, öyle ictimaî işler vardır ki, onu başarmak ancak bir grubun, bir cemaatin veya bir topluluğun kârıdır. Bir tek ferdin yapabileceği iş değildir bazı işler. Ama aynı o işe toplumda herkes veya çoğunluk katılırsa bir ferdin, bir kişinin azıcık katkısıyla çok büyük işler başarılır. Bu da cemaatin bereketidir.

Mesela bir şehirde bir ev inşası düşünün, herkes bir tuğla taşısa bu inşaat bir günde biter. Ama bir iki kişi çalışsa, belki de bir senede bitmez. Şimdi bir insanın yerinde bir tuğla taşımasını “bu da iş mi canım?” diyerek tenkit etmek, abes değil midir?

Tıpkı bunun gibi, yeniden bir İslam toplumu için bir devlet ve medeniyet inşa etme işinde her Müslüman bir tuğla taşısa, işler ne kadar kolaylaşır ve erken netice alınır kim bilir. Fakat bütün bu işler az sayıda insan veya cemaatlere kalırsa, iş o nispette zor ve geç biter.

Mesele bu kadar basittir.

Peki, öyleyse bir tuğla getireni aşağılamak ne demektir, bunu izaha gerek var mı?

Bu iş neye benzer bilir misiniz?

Tebük seferine hazırlanırken Sevgili Peygamberimiz (sav) Müslümanları yardıma davet etti. El işinde çalışarak günde iki avuç hurma kazanan kimi fakir Müslümanlar, bir avuç hurmayı aileleri için evlerine götürürken, diğer avuçlarındakini de ordu için harcasın diye Peygamber Efendimize (sav) getirdiler.

Kendileri İslam için kılını kıpırdatmayan kimi münafıklar, bu ellerinden geleni yapmaya çalışan fakir sahabeleri dillerine dolayarak “sanki Allah’ın bunlara ihtiyacı var. Şunlara bakınız, gösteriş yapıyorlar” diye kınıyorlardı. Tabi bu arada çok getirenleri de aynı sebeplere başka ilaveler yaparak yine kınıyorlardı. Bu imansızlığın ve kıskançlığın tezahüründen başka bir şey değildi elbette.

Peki, az da olsa İslam ve Müslümanlar menfaatine iyi şeyler yapmaya çalışanları dillerine dolayarak tenkit edenler, acaba bu halleriyle kimlere benzemektedirler, bunu bir düşünmezler mi?

Acaba bu dile dolama, alaya alma ve aşağılama işini yaptıran sebep, o malum insanlara o işleri yaptıran iman zayıflığı ve kıskançlık hastalığı olamaz mı?

Müslümanlar bayram ediyorken bizim o sevince katılamamamız, normal değildir. Acaba biz yanılmış olamaz mıyız?

Bir daha düşünmekten ne zarar gelir?