MANŞETLE “TAV”LAR, YAZARINI AVLAR
Ali Akel’in gazetesinden ayrılmasına sebep olan yazının sonunu; “Bir şey söyleyecekseniz doğrusunu söyleyip, gereğini yapın. Ya da ebediyete kadar susun. Allah aşkına, susun!..” cümlelerini okuyunca zihnimin bir köşesinde duran ancak hayatıma iyice yerleştiremediğim hadisi şerifi hatırladım.
Peygamber Efendimizin “Allah’a ve ahret gününe iman eden kişi ya hayır söylesin ya da sussun” sözü Akel’in yazısına yukarıdaki gibi yansımış bana göre.
Bilge birine sormuşlar “zeki bir insanı nasıl anlarsın?” diye. “Konuşmasından” demiş. Bu sefer işi yokuşa sürmüşler “ya konuşmuyorsa?” “Bu kadar akıllı insan yoktur” cevabıyla finali yapmış bilge.
Hz. Ebubekir, Alemlerin Efendisi’nden duyduklarından dolayı az konuşmak için ağzına taş koyarmış.
Konuşma ve susma dengesi üzerine söylenmiş yüzlerce söz bulabilir, buraya da koyabiliriz ancak gerek yok. Çünkü bütün yollar O’na çıkıyor.
Belagat bir sanat ise “Sessizlik de bir çeşit konuşma sanatıdır” diyor Hazlitt.
Başbakan iyi konuşuyor ama hiç susmuyor.
Ustalık döneminde, Erdoğan’ın “susarak konuşma sanatını” da görmek istiyoruz.
Başbakan ve hükümet üyelerine söylenmiş bu sözler içinse bu ayrılık “TAV BAKANI” manşetini, Borusan haberini hatırlayıp Ziya Paşa’nın “ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz; şahsın görünür rütbe-i aklı eserinde” dizelerini okur geçeriz.

“HEP AYNI BE YA”
Yine “araştırmacı-karıştırmacı” gazetecilik yaptım.
Girdim internete…
İstanbul fethini bilmeyen google danıştım.
Sordum soruyu aldım bilgiyi. Tebrik ettim.
42 marka tespit ettim.
Bununla yetinmedim 42 markada kaç çeşit olduğunu da araştırdım.
Şimdi sıkı durun…
Tam bin dört yüz altmış yedi,1467, çeşidi var.
Karar vermek zor. Kumandalısı var, otomatiği var, korumalısı, çivilisi, resimlisi, çiçeklisi…
Var oğlu var yani.
Görsellerden de arama yaptım ama karar veremedim.
Kendime uygun bir tasma bulamadım.
Dün olduğu gibi bugün de tasmasızım. Çünkü hiç taktırmadım.