Devlet Denetleme Kurulu merhum Cumhurbaşkanı Turgut özal’ın ölümüyle ilgili raporunu tamamladı.
Çıkan sonuç, kamuoyundaki ölümün normal olmadığı kanaatini daha da yükseltti. Hatta rapora göre “öldürüldü” denebilir.
Raporda ortaya konan bazı gerçekler ise arada kaynayıp gitmemeli.
Koskoca Cumhurbaşkanı’nın etrafının nasıl boşaltıldığını, çevresinin nasıl duvarla örüldüğünü ve belki de zaman zaman yanlış kararlar almasına zemin hazırlandığını bugünkü siyasilerin görmesi lazım.
Diğer bir gerçek ise “Özal’ın ölümünü Behzat Ç. Çözsün” başlıklı yazımda belirttiğim gibi Özal ailesinin şeffaf olmayışı. Bu durum rapora gayet net bir şekilde yansımış.
Hem savcılık hem de Kurul Özal ailesindeki belgelere ulaşamıyor.
Bu durum sizce normal mi?
Bence değil. Hatta “hayatın normal akışına” aykırı bir davranış.
Eşinizin, babanızın, kardeşinizin öldürüldüğünü söyleyip bazı iddialarda bulunacaksınız ama bilgi ve belge vermeyeceksiniz.
Bu durumun bir açıklaması olmalı.
“Söylenen, verileceği ifade edilen belgeler ya kayboldu yada böyle bir belge aslında yok” denilebilir. Ben ailenin böyle bir şey yapacağına ihtimal vermiyorum.
Bu arada naşından alınan saç telleri için de “ çalındı” açıklaması yapılırsa emin olun hiç şaşırmayacağım. Aha işte buraya yazıyorum.
“Bu belgeler var ama verilmemesi yönünde aileye baskı var” diye düşünülebilir. Eğer böyle bir baskı varsa aileyi bu durumdan kurtarmak devletin görevi. Ancak devlete bu görevi yaptırmak yine ailenin elinde.
Özal ailesi artık bu ikilemden çıkarak daha net olmalı, ne varsa ellerinde açıklamalı. Hem savcıya hem de DDK’ya vermeli.
Raporda üstüne basa basa dile getirilen merhumun son 36 saatlik yaşamındaki olaylar zincirindeki karışıklık da giderilmeli.
Yoksa vatandaş yanlış düşünceye kapılacak. Benden söylemesi.
Ve ben Özal’ın ölümünün Cumhurbaşkanı Gül’ün isteği ile kurulacak bir polis ekibiyle çözülebileceğine inanıyorum.
Yazıyı da “ya şimdi konuşun ya da ilelebet susun” film repliği ile bitirelim.