“Yaş­lı Par­ti­le­ri­miz”, 18 ya­şın­da­ki­nin se­çil­me­si­ne kar­şı çı­kı­yor.
“Yaş­lı Ve­kil”le­ri­miz­den bi­ri­nin gö­rün­tü­le­ri ma­lûm; 18’lik iki gen­ci al­mış yan ta­raf­la­rı­na, “Bun­lar mı ve­kil ola­cak; keh, keh doğ­ru­su!” ma­ka­mın­da ta­kı­lı­yor.
Bu ne vic­dan, bu ne akıl, bu ne si­ya­set!..
¥
Ru­hu ka­rar­mış yaş­lı­lar­dan bık­tık!..
Kim­se “ka­fa kâ­ğı­dı he­sa­bı” yap­ma­sın; ru­hu, bey­ni yaş­lı olan­la­rı işa­ret edi­yo­rum.
“Ka­ğı­dın” üs­tün­de de­ğil, yü­re­ğin için­de ya­zı­lı olan önem­li.
As­lın­da kaç ya­şın­da­sın?..
Bu!..
¥
Ke­res­te­nin bi­ri ile otu­ru­yo­rum...
Di­yor ki;
“Bak Be­ye­fen­di, bu gırrr­ra­vat var ya bu gırrr­ra­vat... Bir gün bi­le gev­şe­me­miş­tir. Gırr­ra­va­tı­mın şu ya­ka­yı top­la­ma­dı­ğı gün, bü­rok­ra­si­den is­ti­fa ede­rim!..”
Aman ne iyi...
Bi­zim bir “Öö­öret­men!” var­dı, ku­lak­la­rı pat­la­sın;
“Ben sı­na­va gi­rin­ce sı­nıf baş­ka­nı ‘dik­ka­aat’ çe­ke­cek!” der­di.
-Dik­kayyyttt!..
- Haz­ro­oo­ol!
-Nas­sı­nız ço­cuk­lar?
-Sa­ğol!..
-Siz de sa­ğo­lun, ra­hat!..
¥
Bu tip, ev­de uşak­tır!..
Her git­ti­ği ye­rin, her yap­tı­ğı işin he­sa­bı­nı mi­li­mi mi­li­mi­ne ve­rir.
O gen­ce gü­ven­mez, “ev­de­ki” de O’na...
¥
Bu tip ye­di yıl­la­rı­mı­zı, ül­ke­min baş ağ­rı­sı, ayak ba­ğı ya­rı ay­dın!..
¥
Biz öy­le bir or­tam­da bü­yü­dük; biz­de iç­me­yen gen­ci adam­dan say­maz­lar­dı!..
Bir de iç­me­si­ni bil­me­yen!..
Tu­haf bir say­gı an­la­yı­şı; genç her la­fa ka­rış­maz...
Genç, bü­yük­le­ri­ne sor­ma­dan iş yap­maz...
Genç hem böy­le olur hem de bi­raz çap­kın, bi­raz “Av­ru­pai!”
Bi­zim “ta­kım”ın men­sup­la­rı ge­viş ge­ti­rir gi­bi ba­kar­dı çev­re­si­ne; “Ayyy” der­di;
“Ne ya­kı­şık­lı ço­cuk, Av­ru­pai bir ha­va­sı var!..”
¥
Bu “Fe­lâ­tün” tip ül­ke­yi ye­di bi­tir­di!..
Saç­ma sa­pan laf­lar­la ener­ji­mi­zi tü­ket­ti!..
“Genç bi­le­bil­se yaş­lı ya­pa­bil­se!..”
Aman ne bü­yük lâf!...
Bi­ri ya­par ama bi­le­mez, di­ğe­ri bi­lir ama ya­pa­maz!..
Ne çö­züm­süz­lük de­ğil mi?..
Hiç­bir me­se­le çö­zü­me ka­vuş­ma­ya­cak, hiç­bir baş­lan­mış tü­nel bit­me­ye­cek, hiç­bir yol, hiç­bir ge­çit, hiç­bir okul, hiç­bir prog­ram...
Çö­züm­süz­lü­ğe mah­kûm so­run­lar ola­cak ki bun­lar da ola­cak!..
Te­rör ola­cak ki bun­lar an­lam­sız ol­ma­ya­cak!..
¥
Du­dak bük­müş ba­kı­yor­lar;
“O yaş­ta­ki ve­kil mi olur, be­le­di­ye baş­ka­nı mı olur!”
Bı­ra­kın Ve­kil­li­ği, Be­le­di­ye Baş­kan­lı­ğı­nı...
Her bir 18’lik Türk gen­ci...
Cum­hur­baş­kan­lı­ğı’nı bi­le, me­se­la Ah­met Nec­det Se­zer’den bin kat iyi ya­par!..
¥
Genç se­çe­bi­le­cek ama se­çi­le­me­ye­cek!..
Seç­mek mi önem­li se­çil­mek mi?..
AK Par­ti Ge­nel Baş­kan Yar­dım­cı­sı Sa­yın Sü­ley­man Soy­lu’nun ifa­de et­ti­ği gi­bi;
“Seç­mek, se­çil­mek­ten çok da­ha önem­li!..”
Se­çil­mek da­ha çok ken­di­niz­le il­gi­li bir me­se­le, “seç­mek” ise ül­ke­nin, dün­ya­nın ge­le­ce­ği­ni il­gi­len­di­ri­yor!..
Her du­rum­da, se­çim­le­ri­mi­zin ne­ti­ce­si­ne mu­ha­tap olu­yo­ruz!..
Öy­le ise...
Se­çen ni­ye se­çi­le­me­sin!..
Ni­çin bu kar­şı çı­kış?..
Ba­sit de­ğil mi;
Sa­bun gi­bi ka­yı­yor el­le­rin­den “güç”; yan­sıt­tık­la­rı da bu­ram bu­ram kor­ku!..
To­ru­nun­dan kor­kan adam;
18 yaşın­da dün­yayı tit­reten ec­dâdın­dan utan!..