Kur’ân-ı Kerim’in İsrâ Sûresi 23. âyet-i kerimesinde Rabbimiz, mü'minlerin ebeveynlerine göstermesi gereken ihtimamı en hikmetli şekilde bildirmektedir:
“Rabbin Ondan başkasını kulluk etmemenizi ve anne babaya iyilikle davranmayı emretti. Şayet onlardan biri veya ikisi senin yanında yaşlılığa ulaşırsa, onlara ‘Öf’ bile deme ve onları azarlama, onlara güzel söz söyle.”
Emir böylesine sarihken anne ve babalarımıza kızıp bağırmamız, onları küçümsememiz ne kadar da kötü bir fiildir. Haddimizi aştığımızın göstergesidir.
Şimdi bir düşünelim:
Meselâ eğer Rabbimiz, annelerimize o mükemmel şefkat duygusunu dercetmeseydi, acaba bugün hâlâ yaşıyor olabilir miydik? Çok zor değil mi?
O kadar zorlu, meşakkatli, yorucu bir meslek olan anneliği seve seve, mutlulukla yerine getiren kadınlardır annelerimiz. İnsanın ilk ve en büyük muallimi annesidir. İlk sığınağı annesinin kucağıdır. İlk muhabbeti annesine karşıdır.
ANNE-BABAYA BAKMAK CİHADDIR
Eğer ailemizden uzakta ikamet ediyorsak, sık sık hâl hatırlarını ve bir ihtiyaçları olup olmadığını sormalıyız. Küçük hediyeler ile gönüllerini yapmalı, hayır duâlarını almalıyız. İmkânlarımız nispetinde ziyaret etmeliyiz. Anne babanın hayır duâsı ahiret yurdunda bir teminat olarak bize yardımcı olacaktır.
Zaten hadis-i şerifler de anne babaya iyilik etmenin örnekleri ile doludur.
Peygamber Efendimiz (asm), “En fazla hürmete lâyık olan kimdir?” diye soran sahabeye, “Annendir!” diye cevap verdikten sonra, iki defa daha tekrarlanan soruya, “Yine annendir!” cevabını verir. En sonunda “Babandır!” ilâvesini yapar.
Yine Kur’ân’da geçen bir âyette de şöyle buyrulur:
“Biz insana, ana-babasına iyilik etmesini tavsiye ettik. Annesi onu zahmetle taşıdı ve zahmetle doğurdu. Taşınması ile sütten kesilmesi, otuz ay sürer. Nihayet insan, güçlü çağına erip kırk yaşına varınca der ki: Rabbim! Bana ve ana-babama verdiğin nimete şükretmemi ve razı olacağın yararlı iş yapmamı temin et. Benim için de, zürriyetim için de iyiliği devam ettir. Ben sana döndüm. Ve elbette ki ben Müslümanlardanım.” (Ahkaf Sûresi, 15.)
Anne, babadan fazla olarak, 9 ayı aşkın hamilelik, doğum, emzirme, besleme ve her türlü dertlere katlanmaktadır. Bu yüzden Efendimiz (asm) “Cennet anaların ayakları altındadır” buyurmuştur.