Yüce Rabbimiz tüm müminlerden iyiliği emredip kötülükten sakındırmalarını, Kur’an ahlâkını yaymalarını, adaleti ayakta tutmalarını, güçsüzlerin hakkını korumalarını, hayırlarda yarışmalarını, Kendi yolunda mallarıyla ve canlarıyla çaba göstermelerini ister.

Şerefli görevlerinin bilincinde olan samimi müminler, Allah’ın rızasını kazanmak için gösterdikleri çabayı şevkle sürdürürler. Kur’an ayetlerinde bildirdiği üzere, kendilerini seçmiş ve Kur’an ahlâkını kolaylıkla yaşayıp-yayabilmeleri için onları Katından bir güçle desteklemiş olması nedeniyle, Allah’a sürekli şükrederler.

 Peygamberimiz(sav), Allah için yaşamak konusunda şöyle buyurur:

"Kim Allah için sever, Allah için buğzeder, Allah için verir, Allah için vermezse imanını kemale erdirmiştir." (Ebu Davud, Sünnet 16, (4681))

Müminler arasında sevgi ve muhabbeti esastır. Müminin kalbi temizdir. Kalbi her türlü düşmanlık, kin, kıskançlık, haset ve fesattan arınmış kalptir.

Bediüzzaman 21. Mektup’ta bu konuya şöyle dikkat çeker: “Adâvet(düşmanlık) etmek istersen, kalbindeki adâvete adâvet et, onun ref'ine(kaldırmaya) çalış. Hem en ziyade sana zarar veren nefs-i emmârene ve hevâ-i nefsine adâvet et, ıslahına çalış. O muzır nefsin hatırı için mü'minlere adâvet etme. Eğer düşmanlık etmek istersen, kâfirler, zındıklar çoktur; onlara adâvet et. Evet, nasıl ki muhabbet sıfatı muhabbete lâyıktır. Öyle de, adâvet hasleti, herşeyden evvel kendisi adâvete lâyıktır.”

Düşmanlık duygusu insan fıtratında vardır ancak verilme amacı mümine düşmanlık etmek değildir. İnsan önce nefsine, şeytana, küfre ve zulme düşman olmalıdır. Muhabbet sıfatı nasıl sevilmeye lâyık bir duygu ise düşmanlık duygusu da nefreti gerektirir. O halde Bediüzzaman’ın tavsiye ettiği gibi kalbimizdeki düşmanlığa düşman olmalıyız. Kur’an’da söz edilen “selim kalp”in önemli özelliklerinden biri budur.

Müminler birbirlerini Allah için severler. Beklenti ya da menfaat gereği sevmezler. Çıkarsız sevgilerde azalma olmaz. Kardeşi hata da yapsa mümin bağışlar ancak samimiyetle öğüt de verir. Yanlışa sapan mümini nefsâni olarak değil Kur’an ile uyarır. Hatasında ısrar ederse kardeşine değil hatasına buğz eder, onun hatasından dönmesi için dua eder.

Alaycı konuşan, çirkin sözler söyleyen, öfkelenen, kötülük yapan ya da düşmanca davranan kimseler karşısında dahi mümin, merhametli ve yumuşak başlı davranışlar sergiler. Kötü söze kötü sözle, alay edene alayla, öfkelenene öfkeyle karşılık vermez. Tüm bu çirkin davranışlara karşılık, kişiyi pişman olup vazgeçirecek, güzel ahlâkıyla örnek olup özendirecek bir merhametle hareket eder.

Gerçekte insanların birbirini sevmesi zordur. Sevgi azim gerektirir. Azmetmek gerekir yoksa sevgi yok olur. Sevgi için akıl gerekir, irade gerekir, sabır gerekir, vefa duygusu ve merhamet gerekir. Güzel gözle bakmak, güzellikleri görmek gerekir. 

Dostluklar, huzur, güven ve özveri ister, bağışlayıcı olmayı gerektirir.  Allah,  “Sen af (veya kolaylık) yolunu benimse... ” (Araf Suresi, 199) ayetiyle müminlere bağışlayıcı olmalarını buyurur. Bağışlama olmazsa sevgi olmaz. Af sevginin önündeki engelleri kaldırır. 

Mümin kötülüğü iyilikle uzaklaştıran insandır. Kötülük gördüğü halde güzellikle davranmak Kur'an'a en uygun olan tavırdır; özverili ve bağışlayıcı olmak büyük bir kazançtır.

Müminlerin gösterdikleri bu güzel davranışlar, aynı zamanda Kur'an ahlakının tebliğidir. Allah katında değerli olan karakter özellikleriyle müminler, karşılarındaki insanları da Kur’an ahlâkını yaşamaya özendirirler.

Kötülük görüldüğü mazereti ileri sürülerek kötü karşılık vermek, yanılgıdır.  Çünkü her insan kendi yapıp ettiklerinden sorumludur ve Rabbi huzurunda yalnız başına hesap verecektir.

“İman bağlarının en sağlamı Allah için dostluk, Allah için düşmanlık, Allah için sevgidir." Hz. Muhammed (asm)