Bir gece telefonunuz çalar. Gece çalan telefonlar ürkütücüdür. İnsana olmadık şeyler düşündürür. Korka korka açarsınız ve korktuğunuza uğrarsınız:

“Başımız sağ olsun” der, karşıdaki ses; “Mustafa Ağabey de Hakka yürüdü.”
Hangi Mustafa? Onlarca Mustafa dolanır kafanızda. Dertli dertli çarpmaya başlayan kalbinize elinizi bastırarak sorarsınız:
“Hangi Mustafa?”
“Mustafa Miyasoğlu…”
Telefon kulağınızda kala kalırsınız. Ateşe dönüşmüş bir âyet, dudaklarınızı kavura kavura dillenir:
“İnna lillah ve inna ileyhi raciun” (Şüphesiz biz Allah’dan geldik ve şüphesiz dönüşümüz Onadır).
İki damla yaş süzülür gözlerinizden. Sonra ölüm şiirleri kafanızda dönüp durmaya başlar…
Önce Yunus’tan:
“Yalancı dünyaya konup göçenler,
“Ne söylerler ne bir haber verirler…
“Üzerinde türlü otlar bitenler,
“Ne söylerler ne bir haber verirler.”
Sonra Yahya Kemal’den:
“Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
“Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
¥
“Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
“Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli...
“Biçare gönüller, ne giden son gemidir bu,
“Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.
“Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
“Bilmez ki, giden sevgililer dönmeyecekler...”
Sezai Karakoç’tan:
“Faninin sonsuzla barışması,
“Affın mağfiretle yarışması,
“Yaprağın düşüşü değil bu toprağa…
“Bir yıldırım çarpışıdır dağa,
“Sonbahar değil ilkbahardır.”
Erdem Bayazıt’dan:
“Damla damla oluşuyor hayat,
“Ölüm kımıl kımıl,
“Duymak kolay,
“Anlatmak değil.
“Her an,
“Farkındayım,
“Az az öldüğümün.”
Ve son şiir yine Yahya Kemal’den:
“Ölüm âsude bahar ülkesidir bir rinde;
“Gönlü her yerde buhurdan gibi yıllarca tüter…
“Ve serin serviler altında kalan kabrinde,
“Her seher bir gül açar, her gece bir bülbül öter.”
¥
Ölüme “güzel” diyen şairi, son kez şiirle buluşturmak istedim.
Allah rahmet eylesin.
Kadir geceniz mübarek olsun.
NOT: İftar sonrasından gece yarısına kadar Bayezid Kitap Fuarı, Nesil Yayınları/Moral FM standında olacağım. Buyurun, dualaşalım.