Bugünlerin rüyasını görsem, çok fazla abur cubur yiyerek yattığım için kesinlikle kâbus gördüğüme inanırdım.

Vay anasına bee. Dünyanın dinin önüne geçtiğine şahitlik ediyoruz. Dünyayı öteleyerek ahirete yatırım yapmanın, aslında dünyaya yatırım yapmak olduğunu gördük.

Meğer dünya ahiretten tatlıymış. Sanırdım ki, ahirete yatırım yapanlar, dünyayı ellerinin tersiyle iterler. Öyle değilmiş, yanılmışım.

Ne ayetlere dayalı ne de ayetleri destekleyen hadisi şeriflere dayalı mümin kardeşliğine dair; hak, hukuk, sevgi, saygı, muhabbet hepsi bir kandırmacaymış.

“Dünya bir eğlenceden ibarettir, aldanmamalı. Esas ve ebedi âlem ahiret yurdudur.” Elli yıldır ben bu tebliğlerle yaşadım. Yalnız hala inanıyor ve iman ediyorum.

Fakat mevcut hale bakarak, bu ayet ve hadisleri okumaya utanıyorum. Kur’an’dan utanıyorum. Allah’tan utanıyorum, Peygamberden utanıyorum, kullardan utanıyorum.

Böyle zamanlarda “ya susmalı” “ya hayır söylemeli” denilir. İşin garibi konuşanların hepsi “hayır söylediğini” iddia ediyor. O zaman kim şer söylüyor peki?

Birinci derecede inandığım ve güvendiğim rahmetli dedem derdi ki;

-“Biz görmeyiz ama sizler göreceksiniz, ahir zamanda dünya ahiretin önüne geçecek. Ahiret için çalışanlar dünyalıklarını temin edecekler.”

Yanılmıyorsam galiba rahmetli Rıza Çöllüoğlu hocaydı o da derdi ki;

-“Öyle zaman gelecek ki, namaz kılanlar çoğalacak ama içlerinde namazı ve duası kabul olunan insan az olacak.”

Neyse, “aklım dimağım durdu” derler ya, feleğim şaştı, ben de kendimi türkülere vurdum. Pir Sultan Abdal’ın şu türküsünde teselli buldum. Sizlerle de paylaşmak istedim.

…………………

Ey benim divane gönlüm, 
Dağlara düştüm yalınız. 
Bu cefayı kendi özüm, 
Pek mail gördüm yalınız. 

Dağlar var dağlardan yüce, 
Dağ mı dayanır bu güce? 
Derdimi üç gün, üç gece, 
Söylerim bitmez yalınız. 

Şah’ın ayağına varsam, 
Hayırlı gülbengin alsam. 
Kızılırmağa gark olsam, 
Çağlasam aksam yalınız. 

Şah’ımız ırmağı aktır,
Lezzeti şekerden çoktur.
Bir Allah’tan büyük yoktur,
Hak dedim durdum yalınız.

Pir Sultanım, ey erenler, 
Erine niyaz edenler. 
Üçler, kırklar ve yediler, 
Mürvete geldim yalınız. / Pir Sultan Abdal