Sol soldan gelemez....

Takiye yapacak ki sıkıştığı delikten yol bulsun.

Doğu Perinçek’in nasıl böğürdüğünü gördünüz.

“Cemaatçi, tarikatçı hepinizin kökünü kazıyacağız.”

Küreksen kazırsın, yolu da kazırsın, ahırı da kazırsın.

Bu ses solun sesi değil, ulusalcı dedikleri hani bir adı da Kuvayi Milliye olan “ölmek var, öldürmek var, öldürülmek var” diyenlerin ürkütücü, korkutucu sesi...

Doğu Türkistan zulmüne bakın, bu ses fırsat buldu mu kazır, dinlemez.

Şu anda solu temsil edip de sağ köşeden penaltı arayan Kılıçdaroğlu’nun metodu öyle değil.

“Bili bili” der gibisine daha yumuşak, daha okşayıcı.

Biliyor ki bu halk CHP’nin altı okunu yutmadı, aradan bir asır daha geçse yutmaz.

O halde geçici bir süre için yeni bir denemenin peşinde.

Koç’u taklide kalkışıyor.

Bakıyorsun beyefendi cemevi yerine camiye gidiyor.

Kalabalık görsün diye cenaze namazı kılıyor.

Ellerini kaldırıp dua ediyor.

Eh oruç da tutuyor, hiç yapmadığı kurbanı da meydanlarda kesiyor...

Tanrının(!) yakınına kadar sokuldu, daha ne yapsın?

İktidara gelirse siyasi ahlak kanunu çıkaracak. Kanun diyecek ki, “bundan sonra Baykal’ın yatak odasına kamera yarleştirip CHP’ye Genel Başkan olmak yok!”

Mazotu da su kuyusundan çekerek 1,5 TL’ye indirecek...

1950 seçim zaferini şimdi ki nesil nereden bilsin.

O tarihte 6 yaşında olduğumdan bir sabah sisli havada Demokrat Partililerin sevinçten feslerini havaya attıklarını, şarjörler boşalttıklarını, kimilerinin de teneke çaldığını hatırlıyorum.

İşte o seçimde İsmet Paşa, cemaat oylarını denediyse de olmadı.

O zamanlar Ticaniler diye özellikle Çubuk ilçesinde yoğun olan bir tarikat vardı.

CHP bu tarikatı il teşkilatına üye yaparak seçimlerde CHP’ye çalıştırdı, oy verdirdi.

Tarikat seçim propagandasını yaparken, İsmet İnönü’yü beş vakit namazlı dindar olarak anlatsa da halk bu lokmaları yutmadı. DP büyük bir zaferle sandıktan birinci çıktı.

Bir gün mecliste müzakere sırasında ticaninin birisi olduğu yerde ezan okuyunca frekanslar yeniden karıştı. Hemen laiklik girdi devreye. Arapça ezan nasıl okur?!. Sonra da heykel düşmanı suçlaması ile liderleri Kemal Pilavoğlu dahil çokça ticaniyi içeri tıktılar, köklerini adeta kazıdılar...

Halifeliğin lağvedilmesi de aynı oyunun bir parçası.

Biliyorsunuz halifeliğin lâğvı için ilk imzayı Rıfat Börekçi attı.

Mustafa Kemal, yetkileri eline alıncaya kadar oldukça dindardı.

Hatta camilerdeki hutbelerini benim diyen hatipler yazamazdı, okuyamazdı.

Padişah Vahdettin, “en dindar güvenilir subayım” diyerekten onunla övünürdü.

Serüvenin devamı kan ve gözyaşı...

3000 nüfusu olan Konya Bozkır’ın üçte ikisini astılar.

Mustafa Kemal da kendisini lider yapan Kâzım Kara Bekir Paşa’yı az kalsın astırıyordu.

“Geçiş dönemi” diyorlar bu kanlı ve de hile-i şeriyye köprüsüne, geçinceye kadar her türlü görüşe eyvallah. Gerekirse imam elbisesi giyilir, sarık da sarılır.

Çalılara bakıyoruz, arkaları kuyruğu birbirine değen tilkilerle dolu.

Tarihi Bizans oyunları sahnede. İsrail, Türkiye’nin Ortadoğu haklarına sahip çıkmasından oldukça rahatsız. Bir o kadar da solun laikliği AK parti iktidarında tehlikede.

O bakımdan, menfaatleri örtüşenler kafa kafaya.  

“Düşmanımın düşmanı dostum” hesabı gidiyorlar...

Başka çareleri yok, denediler cumhuriyetçilikten, lâikçilikten, çağdaşçılıktan giremediler.

Bir asra yakındır halkın kararlı iradesi karşısında olmadı.

O bakımdan, yeni bir Siyonist dalga sağdan girişi deniyor, siz de sağınıza sahip çıkacaksınız.

Görüyorsunuz, solun adamı Mustafa Sarıgül, cemaate güveniyor.

Ne demişti? “Sağ olsunlar kendileri oğlu gibi severler beni.”

“Kim bir kavmi severse Hz. Allah, o kimseyi onlarla beraber haşreder.”

Ona buna kızsanız da yutun bunları, çünkü karşıdaki deccaliyet bütün kini ile, intikamı ile, oyunu ile, hilesi ile, fitnesi ile geliyor. Dikkat edin, bu sefer soldan gelip sağdan girecekler.