Suriye ile kapışma ihtimali her an kapıda.  Esed, tek başına Türkiye ile başa çıkamayacağını anlayınca, işi El Kaide’ye yıkmaya çalışıyor. Süleyman Şah’ın türbesi bahane. Maksadı, bizi bu örgütle kapıştırmak.

Biz kapışsak, Esed hemen El Kaide’ci olacak.

Ortadoğu’da kimin eli kimin cebinde belli değil.

Büyük devletler Suriye’deki Arap Baharı’ndan beklediklerini bulamayınca işi rölantiye alarak zamana yaydılar. Suriye Rusya’nın silah pazarı, ABD’nin de elinde koz.

Özellikle hem ABD, hem de İsrail, Müslüman ülkelerdeki uyanışı El Kaide korkusu üzerinden yürütüyor. ABD’nin geri durması, Suriye’deki İslamî örgütler yüzünden.

Esed, Türkiye’nin örgütlere yardım ve yataklık ettiği iddiasında.  

Uçağını bilerek düşürttü.

“İşte El Kaide ile savaşırken Türkiye uçağımızı düşürdü” şeklinde şeytani bir yalan.

El Kaide konusunu çokça işlemişimdir.

Bu örgütün Türkiye ile alıp vereceği yok...

Türkiye üzerinde bir iddiası da yok.

 Askerlerimize saldıranlar da El Kaideci değil, bu da Esad’ın bir başka oyunu. Türkiye bu aşamada hem Hizbullah, hem de El Kaide ile karşı karşıya gelirse yanlış yapmış olur.

Bu örgütler en azından terörist İsrail’in korkulu rüyası.

Ne var ki geçmişte MOSSAD ile yapmış olduğumuz istihbarat anlaşması gereği bir çok masum insanı El Kaideci diyerekten yakalayıp MOSSAD ajanlarına teslim ettik.

CIA bunları sorguladı ama arkasından bir şey çıkmadı...

Türkiye oyunu yeni fark etmiş olacak ki; El Kaide örgütü ile görevli birimi lağvederek amir ve memurlarını bir başka görevlere atadı. Bana göre de doğrusunu yaptı.

Bu yeni uygulamadan en çok Saman Yolu Televizyonu ile Zaman Gazetesi’nin rahatsızlık duyduğunu görüyoruz. Nedeni ise, işin ucu İran düşmanlığına kadar dayanıyor.

Rusya dağılınca Türkî devletlere İran rejimi yayılmasın diye oralarda laik ve Kemalist eğitim veren Türk okullarının kurulması  Şia-Sünni ayrımı üzerine oturtulmuştu.

O günün projesi bugün meyvelerini veriyor.

İran’a düşman, İsrail’e dost...

Görüyoruz ki durduk yerde bir muta nikâhı havası estirildi. Altında çapanoğlu var da şimdilik beklemede. Göreceğiz, belki de çoklarına muta nikâhı iftirası atılacak.

17 Aralık, ülke için önemli dönüm noktası sayılır.

O gün, Türkiye’yi uyandırmamış olsalardı şu anda iktidarın yerinde yeller esecekti.

Gezi olaylarını hafife almak en azından hafifliktir...

Her şey hazırdı, bir anda Mısır gibi olabilirdik.

Şu anda Mısır’da 600’e yakın Müslüman idam sehpasının eşiğinde.

Suçları seçimi kazanmak, halk desteği, milli irade...

Türkiye bu belayı ucuz atlattı, umarım Allah (cc) bunlara fırsat vermez.

Başbakan’ın meydanlarda çılgınca haykırması bazılarına hoş gelmeyebilir.

Başbakan, bu kadar açık ve aleni söyler mi?

Söylemez de, senin de mahremine kadar girseler sen de feryat edersin.

Sade feryat değil, belki de yakar yıkarsın.

İpler puştun elinde ya, oyunlar haince, sinsice, şeytanca...

Daha önceleri de yazmıştım. Generallerin cezalandırılmasını sen değil, MOSSAD istedi.

Generaller 1 Mart Tezkeresinin kurbanı...

O gün darbeciler hakkında delilleri verenler, bugün de cemaatçilerin delillerini veriyorlar.

Maksat, birinci aşamada iktidar cemaat çatışması.

Umarım bu hain projeye Allah (cc) müsaade etmez, ama önümüz pek de berrak görülmüyor, seçim sonrası ikinci aşamada Ergenekon dalgası çıkacak karşımıza.

Projenin üçüncü aşaması, İslamî kesimle laik kesimin kapışmasıdır.

Onun için 30 Mart seçimleri ülkenin istikbali için önemli...

Bu seçimde ak koyunla kara koyunu göreceğiz.

Göreceğiz hangi yol bu millete açık?

Aslanlı Yol mu, Yavuz Köprüsü mü?