Koca bir yılı daha geride bıraktık.
2008’e girerken umutları ve korkuları bir arada yaşıyoruz.
Zaten hayatın cilvesi de bu değil mi?!..
çünkü umut ve korku, hayatımızdan ayrılmaz iki parçadır.
Eskiler, bu ikiliyi “Beyne’l-havf ve’r-reca” diye tanımlarlar, yani umutla korku arasında bulunmak, umut ve korkuyla birlikte yaşamak…
Bu, aynı zamanda İslami bir hayat tarzı, bir yaşam biçimidir.
O yüzden bize pek de yabancı sayılmaz umut ve korkularla dolu bir hayatı birlikte yaşamak!...
* * *
Ne var ki, bu hayatın umutları ve korkuları sadece bu dünyaya endeksli değildir.
Böyle görülürse sonuç kayıp ve hüsran olabilir.
“Korkunun ecele faydası olmaz” sözü, işte tam da bu anlamı ifade etmek için söylenmiş bir söz gibidir...
Umut ve korkular, sınırlı ve dar kapsamlı bu hayatı aşmalı, süreli ve sonlu olan bu dünyanın ötesine taşmalı, ebedi olan ahiret hayatını da kapsamalı ki, bir anlam ifade edebilsin, bir tesir bırakabilsin!...
çünkü, dünya hayatı çoğu zaman umutların tüketildiği ve korkuların yaşatıldığı sahnelerle çepeçevre kuşatılmaya çalışılmakta ve bu karamsar tablodan kirli emellere ulaşılmak istenmektedir.
Umudun tüketilip korkunun üretildiği toplumlar huzura kavuşamaz. Keza, korkuları yok sayıp umutlara bel bağlamak da böyledir.
Yapılması gereken şey; hayatın gerçeklerini görüp korkuya karşı tedbirler almak ve umuda karşı çözümler üretmektir.
* * *
Felaket tellallığı, savaş çığırtkanlığı, kan ve göz yaşı edebiyatı üzerine bina edilen siyaset senaryoları, insanda ne yaşama sevinci bırakmaktadır, ne dostluk duygusu, ne de barış umudu!…
Süper güçlerin başını çektiği siyaset terörizmi, insanlara güya barış vaad ederek durmadan savaş ve gözyaşı üretmektedir.
özellikle İslam coğrafyası üzerinde üretilen senaryolarda dünya umut ve korkularının yanında, ahiret umut ve korkuları düşünülmedikçe, barışın yerini kan ve gözyaşı almaya devam edecektir.
Umarız 2008, korkulara karşı tedbirlerin alındığı ve umudu besleyen çözümlerin üretildiği bir yıl olur.