“Yedi Güzel Adam” Kahramanmaraş’ın sanki sembolü oldu. Sevindik. İyidir iyi olmasına ama bir endişem var; korkarım ki bazıları “yedi” rakamını “hasr için” anlar da, “sanki Maraş’ta topu topu yedi tane adam varmış” gibi çok ama çok yanlış bir kanaate saplanırlar.

“Yedi Güzel Adam” sadece bir çiçeğin yapraklarıdır Kahramanmaraş’ta. Bir çiçeğin yedi güzel taç yaprağı. Oysa o çiçeklerden ne ormanlar var Kahramanmaraş’ta. Dün de öyleydi, bugün de öyledir.

Örnek mi?

Girin “Maraş Meşhurları” kitabına internetten, ya da “Maraşlı Yazarlar Şairler” kitabını okuyun, göreceksiniz.

Evet, Maraş'ın sadece son yüzyıllık tarihinde yedi değil ben diyeyim yetmiş siz deyin yedi yüz güzel adamlar var. Bunlar gözardı edilir de bu sayı sadece bir edebiyat grubuna verilirse, Maraş’a da, Maraş’ın güzel adamlarına da haksızlık olur. Üstelik yersiz ve tatsız kimi sorular ve itirazlar da çıkarabilir.

Buna malum “yedi güzel adam” dahi razı olmaz.

Bugün her Maraşlının hafızasına kazılmış yakın tarihte Hakka yürüyen Hafız Ali Efendi, Muhammed Hilmi Efendi, Abid Efendi, Müderris Ali Efendi, Abdullah Yiğitalp Hoca Efendi, Hakkı Hoca, Sandalzade Hoca, Zekeriya Hoca, Ali Sezai Efendi, Vezir Fakı, Abdullah Edip Güvenen Hoca Efendi, Ali Parlak Hoca Efendi vs. gibi ilk akla gelen ilim ve gönül adamları vardır.

Daha bunların yanında nice bir mücahit gazileri, kahraman şehitleri, mahir ustaları, hattatları, şairleri, musikişinaslar vs. vardır. Bir o kadar da halen yaşayan güzel insanları zikredecek olursak, hamdolsun Maraş’ta “güzel adamlar” maşallah saymakla bitmez.

O yüzden sadece "yedi güzel adam" demek, sadece bir “sembol”, bir “demet”, bir “birliktelik” demektir.

İsterseniz bu davama gelecek yazımda bir isimle örnek vereyim, bakalım hak verecek misiniz?