İman­da sev­gi ve hür­met esas­tır. Sev­gi ol­maz­sa hür­met de ol­maz. İman­lı bir kim­se­nin pey­gam­ber­le­ri sev­me­me­si ve on­la­ra hür­met­siz­lik­te bu­lun­ma­sı da dü­şü­nü­le­mez.İman, sev­gi ve hür­me­ti icap et­ti­rir.

Hür­met in­sa­nın hal ve tav­rın­da gö­rü­lür­se de sev­gi öy­le de­ğil­dir. Sev­gi kalp­le ala­ka­lı ma­ne­vi bir hal­dir.

Hiç­bir pey­gam­ber ha­yat­ta ol­ma­dı­ğı­na gö­re, on­la­ra olan sev­gi ve hür­me­ti­mi­zi na­sıl gös­te­re­ce­ğiz?

Sı­ra­dan bir kim­se­yi anar­ken ta­kın­dı­ğı­mız ta­vır gi­bi bir ta­vır­la de­ğil hür­met­li bir şe­kil­de ana­rak, der­le­nip to­par­la­na­ra­k…

İsim­le­ri­ni, yi­ne sı­ra­dan bir kim­se­nin is­mi­ni an­dı­ğı­mız gi­bi de­ğil, hür­met­li ifa­de­ler­le ana­ra­k…

Sev­gi­li Pey­gam­be­ri­mi­z’­i anar­ken de bil­has­sa be­nim­se­me ifa­de­siy­le ana­rak, “E­fen­di­mi­z” ve­ya “Pey­gam­be­rimi­z” di­ye­re­k…

İs­lam ah­la­kı­na gö­re, Pey­gam­ber­ler ya­lın isim­le­riy­le anıl­maz­lar. İsim­le­ri­nin ba­şı­na ya “Haz­re­t” ke­li­me­si ge­ti­re­rek ve­ya so­nu­na “A­ley­his­se­la­m” ke­li­me­si ge­ti­re­rek anı­lır­lar. Haz­re­ti Adem, Haz­re­ti İb­ra­him ve­ya Nuh Aley­his­se­lam, İsa Aley­his­se­lam gi­bi­…  

Sa­de­ce pey­gam­ber­ler de­ğil, mü­ba­rek ha­nım­lar da hür­met­li ifa­de­ler­le anıl­ma­lı­dır. Haz­re­ti Hav­va, Haz­re­ti Ha­ti­ce, Haz­re­ti Ai­şe, Haz­re­ti Fa­tı­ma di­ye­re­k…

“An­ne­mi­z” ve­ya “Va­li­de­mi­z” ke­li­me­si­ni de ila­ve eder­sek da­ha iyi olur. Hav­va An­ne­miz, Ha­ti­ce Va­li­de­miz gi­bi­…

Din bü­yük­le­ri­mi­zi, oyun ar­ka­da­şı­mı­zı ve­ya as­ker ar­ka­da­şı­mı­zı anar gi­bi sa­de­ce is­miy­le an­mak, en ha­fif ta­bi­riy­le hür­met­siz­lik­tir. Bu en ha­fi­fi. Tam ta­bi­ri­ni siz de­ğer­li oku­yu­cu­la­rı­mı­za bı­ra­kı­yo­ru­m…

Bir­çok di­ni top­lan­tı­lar­da, -sı­ra­dan kim­se­ler de­ğil- ma­ale­sef ba­zı ila­hi­yat pro­fe­sör­le­ri­nin, pey­gam­ber­le­rin isim­le­ri­ni “İb­ra­him, İsa, Mu­sa­” di­ye hür­met­siz ifa­de­ler­le an­dık­la­rı­na şa­hit ol­dum.

Bu kim­se­ler, as­hab-ı ki­ra­mı hay­di hay­di­ye hür­met­siz­ce anı­yor­lar. O şan­lı as­ha­ba “Haz­re­t” ve­ya “Ra­dı­yal­la­hü 

an­h” ke­li­me­si­ni çok gö­re­rek, “E­bu­be­kir, Ömer, Os­ma­n…­” di­yor­lar. 

Bun­dan da­ha kö­tü­sü de böy­le söy­le­me­nin bir mah­zu­ru ol­ma­dı­ğın­da is­rar et­me­le­ri­…

Ni­çin böy­le ya­pı­yor­lar? Bu­nun yan­lış ol­du­ğu­nu bil­mi­yor­lar mı?

Bal gi­bi bi­li­yor­lar. Bir mi­sal. 

AB­D’­de ya­şa­yan bi­ri­si var: Edip Yük­sek. Bu ki­şi, bir med­re­se ali­mi olan mer­hum ba­ba­sı Sad­ret­tin Ho­ca ta­ra­fın­dan küf­re dü­şüp mür­ted ol­du­ğu söy­le­nen bi­ri­si.  

Es­ki Di­ya­net İş­le­ri Baş­kan­la­rın­dan Sü­ley­man Ateş ne­den kız­dıy­sa Edip Yük­se­l’­e kız­mış. Bir te­le­viz­yon prog­ra­mın­da, “Pey­gam­ber­ler­den hür­met­siz­ce bah­se­di­yor. Haz­ret ve­ya Aley­his­se­lam de­mi­yo­r” di­ye­rek onun aley­hin­de ko­nuş­tu.

Söy­le­di­ği doğ­ru da, işin bir de ib­ret­lik ta­ra­fı var:

Sü­ley­man Ateş ken­di­si de pey­gam­ber­le­ri “Haz­re­t” ve “A­ley­his­se­la­m” de­me­den anı­yor. 

Bir kim­se, baş­ka­sı­nı ken­di yap­tı­ğı bir şey­le suç­lu­yor­sa, o işin suç ol­du­ğu­nu bi­li­yor de­mek­tir. Onun için, bu­nun suç ol­du­ğu­nu bal gi­bi bi­li­yor­lar di­yo­rum.

Böy­le yap­mak­la Müs­lü­man­la­ra da kö­tü ör­nek olu­yor­lar.

Şim­di Di­ya­ne­t’­te iyi bir mev­ki­de olan bir ila­hi­yat pro­fe­sö­rü, bir top­lan­tı­da bu ko­nu­yu ko­nu­şur­ken ben­de­ni­ze iti­raz sa­de­din­de, pey­gam­ber­le­ri hür­met ifa­de­siy­le an­ma­nın şart ol­ma­dı­ğı­nı söy­le­di. İd­di­ası­na de­lil ola­rak da şöy­le de­di:

“As­ha­bı ki­ram her za­man ‘Ya Haz­re­ti Mu­ham­med!’ mi di­yor­lar­dı?” 

Ken­di­si­ne şöy­le ce­vap ver­dim:

Evet, öy­le de­mi­yor­lar­dı, ama “A­nam ba­bam sa­na fe­da ol­sun Ya Re­su­lal­lah!” di­yor­lar­dı. Ya­ni ana­la­rı­nı-ba­ba­la­rı­nı ve her şey­le­ri­ni onun yo­lun­da fe­da edi­yor­lar­dı. Bu, Haz­ret de­mek­ten de ile­ri­di­r…

Ta­bi­i ki sus­tu­…

De­ğer­li oku­yu­cu, bu kim­se­ler ni­çin “Haz­re­t” ve­ya “A­ley­his­se­la­m” de­mi­yor­lar­mış bi­li­yor mu­su­nuz?

Öy­le söy­le­mek za­man alı­yor­mu­ş…

Pey­gam­ber­le­ri ve as­hab-ı ki­ra­mı böy­le anan­lar, di­ğer is­lam bü­yük­le­ri­ni hiç hür­met­li ifa­de­ler­le an­maz­lar. 

Za­ten an­mı­yor­lar da. On­la­rın di­lin­de me­se­la mez­heb ima­mı­mız, “İ­mam-ı Azam Haz­ret­le­ri­” de­ğil, “E­bu Ha­ni­fe­”dir. 

Ar­tık ku­lak­la­rı­mı­zı, “Hz. Pey­gam­be­r” ve­ya sa­de­ce “Pey­gam­be­r” ke­li­me­le­ri­ni duy­ma­ya ha­zır­la­sak iyi ola­cak ga­li­ba­…