Dünya Kupası eleme maçlarında iki karşılaşma geride kaldı. Rakiplerden biri dünya futbolunda sonlarda olan Ermenistan, diğeri yeniden yapılanan Belçika idi...

Bu iki rakiple yaptığımız maçlar birbirinin aynısı, kopya maçlar oldu. İki maçta da biz oyunun büyük bölümünü hep rakip yarı alanda geçirdik. Biz oynamak isterken, rakipler savundu. Ermenistan’ın bu oyunu yadırganmaz. Fakat Belçika takımının aynı Ermenistan gibi oynaması ya da bizim Belçika’yı böyle oynamaya mecbur etmemiz şaşırtıcı. Açıkcası Belçika’yı daha fazla oynayan, pas yapan bir Avrupa takımı olarak düşünmüştüm. Bu kadar kötü, pasif ve etkisiz bir takımın bizden puan alması yazık.

Belçika karşısında Emre’den başka kalabalık içinde pas yapabilecek, adam geçebilecek bir oyuncu daha yoktu. Bunun yanında bir de geriye gelip top almak zorunda kalması orta alandaki etkimizi azalttı. Defans oyuncularımız bir Sonck’u tutmaya çalıştılar. Aslında defansımızın, orta saha oyuncularını geri gelmeye gerek kalmayacak şekilde savunma yapıp; Emre, Arda, Tuncay ve Mehmet Topuz gibi oyuncuların ileride kalmalarını sağlamaları gerekiyordu.

Bizim Milli Takımımız’ın artık havadan oynaması mümkün değil. Bir Hakan Şükür gelmediği sürece biz hep yerden oynamaya mecburuz. Ama bunu bir oyuncu ile yapamayız.

Belçika’ya karşı hiç beklenmedik puan kaybı yaşadık. Yine de gruba bakınca İspanya ve biz grubun ilk iki sırasını oluştururuz. Bu grup bizim için şans. İspanya hariç deplasmanda yenemeyeceğimiz takım yok.

Asıl sıkıntı saha içinde değil. Saha içi bir şekilde hallolur. Fakat Milli Takım hocası ve oyuncuları ile basın arasındaki çekişme aşılmaz ise, sırası gelenin intikam aldığı dönemler yaşarız. Milli Takım’ın başında Fatih Terim olduğu sürece bu çekişmeler, sıkıntılar, problemler olacak.

Bu takım Güney Afrika’daki Dünya Kupası’na gider. Zaten hangi turnuvaya rahat ve önceden gittik ki? Hep zorlandık, hep sıkıntı çektik. Bu sıkıntıların birçoğu kendimizden kaynaklandı. Aslolan Dünya Kupası’na gitmek. Gidemezsek, zaten bunun sorumluluğunu Fatih Hoca alır.