İşte Batıcı, laik, diktatör, baskıcı, din ve milliyet muhalifi, darbeci sistemin insanı alıp getirdiği nokta: Sosyal medya gençliği.

Görgüsü yok, kuralı yok, nezaketi yok, helali haramı yok, millisi yok, özeli yok. Tamamen nefsinin ve şehvetlerinin elinde esir. Elinde, istediği anda istediği hevese, şehvete, harama, eğlenceye, oyuna erişmeyi bedava sağlayan programlar ve çağdaş aletler var. Vatan, millet, sakarya tam gır gır. Dünya yansa umurlarında değil. Sağcılık solculuk da laf artık.

Sistem aldı insanımız evinden ve eğite eğite buralara kadar getirdi. Bundan sonrası tufan mı, cehennem mi, bilemiyorum.

“28 Şubat Postmodern Darbe” günleri aşağı yukarı bundan on sekiz sene önceydi. O zamanlar sıcağı sıcağına “Pişman olacaklar” diye yazmıştık.

“Hele aradan bir 20 – 30 yıl geçsin, siz din ve dindarlarla mücadele etmenin, İmam Hatipleri azaltmanın, üniversitelere gitme yollarını kapatmanın, hizmet alanlarını daraltmanın, toplumda maneviyatı yok etmenin cezasını çok çekeceksiniz ve bütün bu yaptıklarınıza pişman olacaksınız” demiştik. Al işte sana sosyal medya gençliği…

Keşke bu millete o kötülükleri yapanlar yapmamış olsalardı da biz uyarmış olmasaydık. 

Geçenlerde Kenan Evren öldü. Askerden başkası gitmedi cenazesine. Ne devlet töreni yapıldı, ne meclise getirildi, ne de devlet mezarlığına gömüldü. Şimdi bazı generaller, siyasetçiler, bürokratlar  “geçmişte bazı büyük hatalar yaptık” diyorlar. Ders alan olursa bu da bir marifet, ama alan var mı acaba?

“28 Şubat bin yıl sürecek” diyen yiğitler nerde şimdi? Acaba övünüyorlar mı yetiştirdikleri gençlikle? Tinercilerle, kapkaççılarla, teröristlerle, hırsızlarla, yankesicilerle, sokakları ateşe verenlerle. 28 Şubatı yargılayan mahkemeye gelirken böyle bir edaları yok. Zülüfleri düşmüş. Basit bir zoraki sırıtmayla geçiştirip kaçıyorlar insanlardan. Yarın bunların cenazesi nasıl kalkar acaba?

O gün “irtica” diye dinden ve dindarlardan nasıl nefret ettiklerini göstermiş, nasıl hukuku ayaklar altına alarak onları cezalandırmaya girişmişlerdi. Daha dün 27 Nisan muhtırasında bile vardı; yok çocuklar başörtülü ilahi okumuşlar, kutlu doğum okullarda kutlanmış, devlet memurları ona katılmışlar vs. vs.

Perşembenin gelişi çarşambadan belli olmaz mıydı?

Şimdi hala din kültürü dersine, diyanete, İmam Hatiplere kafa tutanlar var.

Neymiş?

“Bunlar laik bir ülkede olmaz imiş.

Kim demişse halt etmiş!

Neden mi?

Gelecek yazıya kalsın, olmaz mı?