UYUŞTURUCU kullanma yaşı on iki yaşa kadar indi. Bilgi, beceri ve eğitimin yuvası olarak bilinen okullar suç odaklarının hedefi haline geldi. Uyuşturucu tacirleri bir şekilde okullara sızıp, çocuklarımızı tuzağa düşürebiliyorlar. Özellikle ailede sorun yaşayan çocuklar bu tacirlere yem oluyorlar.

Evliliği erteleyen gençlerde zina oranı artıyor. Evliliğin getirdiği sorumluluğu taşıyamayacaklarını söyleyen gençler gayri meşru ilişkilere eğilimli hale geliyorlar. Oysa şartlar elverişli hale geldiğinde yuva kuran bir genç, çok daha avantajlıdır. Evin sorumluluğu, baba, anne ya da eş olmak ona birçok kazanımlar sağlamıştır. Bu kişinin hataya düşme riski daha zayıftır çünkü o çocuğuna ve eşine karşı da sorumluluk taşımaktadır.

Boşanmalar artıyor, evlenen gençlerin çoğu birkaç yıl sonra boşanıyor. Bir önceki nesiller çocukluk çağından itibaren sorumluluk alır ve yaşlarının getirdiği olgunluğa sahip olurlardı. Günümüzde anne babalar çocukların bütün sorumluluklarını kendileri üstleniyor ve onları hiçbir konuda engellemiyorlar. Bu çocuklar büyüdüklerinde sorumluluk sahibi olamıyor, evliliklerini sürdüremiyor, insani ilişkilerinde empati kuramıyorlar.

Suç oranı yükseliyor. Eskiye nazaran her şey çok iyiye gidiyor, dinimizi yaşama ve öğrenme noktasında özgürüz diyen arkadaşlarımız var. Doğru, artık başörtülü hanımlar, kamu kurum ve kuruluşlarında tesettürleriyle çalışıyor, eğitim alabiliyor ve inançlarını özgürce yaşayabiliyorlar. Kur’an kursları aktif şekilde çalışıyor, dini eğitime hız veriliyor. Bunlar elbette olumlu gelişmeler. Fakat bunca çalışmaya rağmen ne oluyor da toplumdaki suç oranı bu kadar artıyor, insani değerler her geçen gün biraz daha zayıflıyor? Sanırım aldığımız bilginin bilince dönüşmesi noktasında ciddi sorunlar var fakat insanlarımız sorunların tespitini yapmak yerine her şey yolunda gidiyor deyip savunma mekanizması yapıyorlar. Oysa bizim yeni bir uyanışa yeni bir dirilişe ihtiyacımız var. Bunu görebilmeliyiz.