Bir âlime “İnsanoğlunun seni en çok şaşırtan davranışları nedir?” diye sormuşlar. O da sıralamış: Çocukluktan sıkılır ve büyümek için acele ederler. Ne var ki daha sonra çocukluklarını özlerler ve “Keşke şimdi çocuk olsaydık” derler. Para kazanmak için sağlıklarını kaybederler, ama sağlıklarını geri almak için de doktorlara, hastanelere ve eczanelere para öderler. Yarından endişe ederken bugünü unuturlar, dolayısıyla ne bugünü ne de yarını doğru dürüst yaşarlar. Hiç ölmeyecek gibi yaşarlar. Ancak hiç yaşamamış gibi ölürler. Bu cevaplardan sonra “Peki sen ne öneriyorsun?” dediklerinde ise sıralamış; Kimseye kendinizi sevdirmeye kalkmayın! Yapılması gereken tek şey, sadece kendinizi sevilmeye bırakmanızdır. Önemli olan hayatta en çok şeye sahip olmak değil en az şeye ihtiyaç duymaktır. Sizi seven çok kişi vardır ama onlar duygularını nasıl ifade edeceklerini bilmeyebilirler. Bazen başkaları tarafından affedilmek yetmez, siz de kendinizi affedebilmelisiniz.

Düşünce, bilinç alanındaki sakinliğin gerisinde akan şeydir. Düşünce bizim duygu ya da his diye adlandırdığımız şekle bürünebilir. Fikir veya kavram formunu alabilir. Yazı şeklinde veya sembolik olabilir. Düşünce gerçekliktir. Düşünce olmadan gerçeklik yoktur. Düşüncelerine hâkim olamayanlar davranışlarına da hâkim olamazlar. Düşünce, kuşlar gibi; sen farkında olmadan gelir ve sen her gün işinle meşgulken geldikleri gibi sana haber vermeden kaybolup gidebilir.

Düşünce özgürlüğü denilince aklımıza ilk olarak hiç şüphesiz İslâm gelmektedir. İslâm, özgürce düşünmeyi öğrettiğinden ve insanın insana kulluğunu yasakladığından dolayı özgürlüğün sembolüdür. İslâm düşüncesi, inancı ve ötekileri hoşgörüyle karşıladığından dolayı da önemlidir. Kur’an’ın birçok yerinde düşünmekten ve akletmekten bahsedilmesi de bunun cevabı olmalıdır.

Öte yandan dinimiz, okumayı ve yazmayı kutsal kitabının ilk ayetinde ‘oku’ diye başlattığından dolayı cehalete karşı da amansız bir mücadele başlatmıştır. Düşünmek fazilettir. Düşünen kafalar cesaret sahibi olur. Düşünmeyen ve başkalarının kafasıyla düşünenler ürkek ve korkak olurlar. Kur’an, hiçbir emir ve talimatı, insanlara baskı ve peşin hükümle, düşünmeksizin, beyin yıkayarak kabul ettirmek istemez. Diğer bir açık ifade ile Kur’an düşünceye bir sınır koymamıştır.

Başarının en önemli anahtarlarından birisi de, beynin olumlu düşünceye programlanmasıdır. Olumlu düşüncede temel nokta, beyni olumlunun üzerine programlamaktır. Yani başarısız olmamayı değil, sadece başarıyı düşünmelisiniz. Bunu hafıza noktasında düşünürsek, unutmayı değil, hatırlamayı seçmeli, ona kilitlenmelisiniz.

Amerika’da bir okulda bir deney yapılır. Özel bir sınıf oluşturulur ve bir grup öğretmen bu sınıfa verilir. Öğretmenlere bu sınıftaki öğrencilerin çok seçme öğrenciler olduğu söylenir. Öğrencilere de aynı şekilde, öğretmenlerinin çok seçme öğretmenler oldukları belirtilir. Yılsonunda, sınıfın başarısı harikadır. Okul müdürü, o öğretmenlerle bir toplantı yapar ve sınıfın gerçekte kura ile gelişigüzel bir şekilde oluşturulduğunu açıklar. Bunun üzerine öğretmenler, “Bu durumda, demek ki biz süper öğretmenleriz” derler. Müdür, “Hayır, sizler de kura ile seçildiniz” der.

Burada her iki tarafa da olumlu düşünce yerleştirildiği için kendilerinden beklentiler doğru oluşmuştur. Konunun daha anlaşılır olabilmesi için bir başka örnek ise; bir futbolcunun üç defa kaleciyle karşı karşıya kaldığı halde topu dışarıya atmasıdır ki, futbolcu aynı hatayı tekrar etmemek için beynini “Topu dışarı atmayacağım” diye tekrar tekrar söylemiştir. Ancak ilk karşılaşmada kaleci ile karşı karşıya kaldığı halde topu yine dışarıya atmıştır. Burada futbolcunun hatası, topu kaleye atmaya değil, dışarı atmamaya şartlandığındandır. Hâlbuki “Topu dışarı atmayacağım!” yerine “Topu kaleye atacağım!” diye beynini kilitleseydi topu kaleye atacaktı. İşte beyninizi olumsuz uyarılara kapatıp, başarısızlığa değil, başarılı olmaya uyarmalısınız.